Han Borg reageert op het bericht van gisteravond over de te komen Natuurbegraafplaats, en foto van betreffend gebied:
De wereld is letterlijk vergeven van de nimby’s: mensen die een bepaalde ontwikkeling in hun achtertuin te allen tijde zullen bestrijden. NOT IN MY BACKYARD! Ik vermoed dat velen zich op hun hoofd krabben, nu er meer uitgewerkte plannen lijken te zijn om - in het zicht van Beijum – ten noorden van de wijk een natuurbegraafplaats aan te leggen. De eerste plannen waren trouwens al bekend in februari 2021: ik schreef er over.
Laat me beginnen met een verhaal, dat ik ooit las over het begraven op een andere begraafplaats in de stad Groningen, de Noorderbegraafplaats aan de Moesstraat. Die begraafplaats ligt trouwens wél in mijn achtertuin, in Paddepoel. Daar werden vanaf 1826 duizenden Groningers begraven, en het is er behoorlijk vol. Naarmate men verder van het uiterste puntje van de Hondsrug (die hier voor het allerlaatst opduikt) aan de Moesstraat-kant ging begraven ontstonden er grotere problemen met de afwatering. Wie helemaal aan de westzijde van de Noorderbegraafplaats terecht kwam (richting winkelcentrum Paddepoel dus) werd eerder ‘verdronken’ dan begraven: de waterstand was er eigenlijk veel te hoog om fatsoenlijk te kunnen begraven, waardoor het ook veel langer duurde voordat de vertering van lichamen (en omhulsels daarvan) daadwerkelijk een feit was. Bij de aanleg van de Selwerderhof in de jaren ’40 van de vorige eeuw had men geleerd van dit zeer ongewenste effect, en werd besloten om eerst een enorm pak zand aan te brengen om daarmee het terrein fors te verhogen.
Wie wel eens langs het terrein loopt waar Natuurmonumenten deze natuurbegraafplaats heeft voorzien (over het Spakenpad of langs de Beijumerweg, naar Zuidwolde), ziet onmiddellijk dat ook hier de grondwaterstand en de afwatering op dit moment volstrekt ongeschikt lijken voor het begraven van onze overledenen. Daar zal dus echt ook eerst een groot terrein fors moeten worden opgehoogd, voordat er ook maar iemand kan worden begraven. Het is er geen bosgrond (wat trouwens óók zal betekenen dat het best nog lastig wordt om er een gevarieerd bos aan te leggen), waarin het veel gemakkelijker en minder tijdrovend is om tot stof uiteen te vallen. En het is ook geen wierde (terp), zoals we zien in de vele dorpen om ons heen, waar de grond sowieso al hoger ligt dan de omringende kleigrond…
Wat betekent dat voor de bewoners van de aangrenzende heerden, en voor de recreanten die gebruik maken van de wegen rond dit gebied? Kijken ze straks tegen een kunstmatige heuvel van 2 meter hoog aan? Een tweede Kardingerbult (maar dan veel breder, weliswaar minder hoog maar veel groter)? Ik zou -als ik nog bewoner van Beijum zou zijn- dit eens uitvoerig toegelicht willen zien door de mensen van Natuurmonumenten. Laat u liever verassen, Beijumers…en als u er alsnog voor kiest om begraven te worden, laat u dan niet verrassen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten