WAT EEN DURE PRIJZEN* (BOODSCHAPPEN)!

*Volgens een afgestudeerde Neerlandicus is 'dure prijzen' geen goed Nederlands. Waarvan akte.

Een pot kwark binnen een week opeens vijftig cent duurder. Een zak kruimige aardappels binnen een maand met ruim een euro verhoogt. Een zak wortels zeventig cent duurder geworden.

Groente, bier, tandpasta, kaas, fruit, brood...alles is duurder geworden en wordt nog steeds duurder. Benzineprijzen zijn momenteel torenhoog, sommige mensen zijn dubbel zoveel geld kwijt aan energiekosten.

We hebben drie supermarkten in Beijum, de Lidl, de Aldi en de AH. En er rijden ook regelmatig bezorgbusjes van de Jumbo door de wijk.

Er valt dus wat te kiezen, waar doe je het goedkoopst boodschappen?

Punt is alleen, alle supermarkten rekenen de oplopende kosten door, laten consumenten betalen voor de oplopende prijzen.

Niemand is gek op oorlog. Maar wel op een der varianten ervan: de supermarktoorlog. Supermarkten hebben zeer goed geboerd tijdens de afgelopen twee coronajaren. Het zijn bepaald geen sociale instellingen, geld verdienen aan klanten, en nu dezelfde klanten op kosten jagen. Knieperig doen richting supermarktpersoneel over salarissen.

Steeds meer mensen doen een beroep op een der voedselbanken in het land. Rijk wordt rijker en arm wordt armer.

Deze blogger zit goed, een tweeverdienersgezin. Zo denkt iedereen aan zijn of haar eigen hachje. 

Maar mensen toch, je zult maar minima zijn en alles wordt duurder...zo langzamerhand onbetaalbaar...

(Het dure spook heet inflatie)