Honderden ouders stappen zaterdagochtend in Groningen op de fiets of in de auto. Naar het voetbalveld met zoon en sporadisch met dochter. Uit of thuis. Zoals vanochtend, de E-tjes (7) van Gvav-Rapiditas speelden op Sportpark Kardinge een competitiewedstrijd tegen hun leeftijdsgenootjes van LTC . Deze drie dames, op de foto, bekeken de hele eerste helft in dezelfde opstelling. De hele tijd stonden ze naast elkaar te kijken en te praten. Nee, ze hadden het niet over vrouwenaangelegenheden, ze vroegen zich desgevraagd af wat de voetballertjes dreef; waarom doen ze zo hun best? Waarom zo met zijn allen fanatiek met een bal bezig gaan? De uitkomst van deze filosofische vragen zijn me niet bekend. Alle drie hebben ze een zoon op het veld staan. Geen van die zonen stelde zich deze vraag vanochtend, winnen willen ze, hier die bal! Trouwens, wat drijft deze moeders? Waarom staan ze daar de hele tijd te kijken? Wat een vragen! Zie die kinderen eens dartelen in de wei. Wat een glorieus uitzicht op de Lange Wapper en de Kardingeheuvel, wat een ruimte en een blauwe lucht! Frisse lucht, vrijheid, voetballen, samen ten strijde trekken, dromen van een voetbalcarriere, meedoen, erbij horen, gezond zijn en kunnen bewegen. Wat een feest. De voetballertjes van Gvav deden trouwens wat ze moesten doen in deze thuiswedstrijd: met 5-2 winnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten