Voor deze winterse aflevering van 'Maandagochtend' hoefde ik vanochtend niet echt de wijk in, want op de eigen schuurdeur boden de ijsbloemen zich a.h.w. als kandidaat aan. Zie foto. Bij het aanschouwen er van dender(de) ik zo veertig jaar terug in de tijd. Het vroor destijds voor zover ik weet regelmatig een graad of twintig. Of dat echt zo was, of dat zich dit als een soort van nostalgische collage in het eigen innerlijke prentenboek heeft gevormd, weet ik niet. Wie weet nog wat een borstrok is? 's Avonds een kruik mee naar bed met een zelfgebreide (moeders natuurlijk, niet door mezelf, meisjes kregen toentertijd handwerken als les) kruikenzak er omheen. Daar kan geen hedendaagse hittepit tegen op. Een kachel in de kamer waar om de zoveel tijd turf of kolen in werden gestopt. Die lagen in grote voorraad in het kolenhok opgestapeld. Een aangename warmte gaf het, daar kan een hedendaagse verwarmingsradiator niet tegen op. Een stuiver op de kachel leggen, vervolgens tegen het raam drukken zodat je een kijkgaatje had. Schaatsen die met een lange leren veter om de voeten werden gebonden. Maak ik het nou allemaal mooier en romantischer dan dat het in werkelijkheid was? Die vraag wordt ook op jeugdsentimenten gesteld:
Maakten we echt elk jaar sneeuwpoppen en duurde het wéken voor die wegdooiden? Kregen we iedere avond een kruik in bed en lagen er op dat bed dan minstens twee dekens en bij een tekort daaraan ook nog de warme winterjassen van je ouders? En ijsbloemen, versierden die iedere morgen weer de ramen? Hadden we echt zo vaak ijsvrij? Moesten we iedere dag glijdend naar school via al die zelf bij elkaar gegleden ijsbaantjes? Waren onze sleetjes een winter lang in touw? Was dat zeil onder je voetjes echt altijd koud als je uit je bedje stapte?
Hoe komen die ijsbloemen nou op de ramen? Op http://www.goeievraag.nl/vraag/vriest-zogenaamde-bloemen-ramen-verschijnen.35150 staat o.a. dit:
Onderaan het raam is het het eerste koud genoeg voor kristallisatie. Daarom begint aan de onderkant de vorming van kristallen, die naar boven toe ‘aangroeien, in zeshoekspatronen. Doordaat het kristallisatie process op basis van bestaande kristallen gebeurd, En dit process niet in recht lijnen maar onder hoeken van 60 graden gebeurd, krijg je van die mooie waaier vormen.
Koning Winter laat zich dit jaar van z'n charmantste kant zien. Hij zegt het met bloemen.
De nieuwe week is weer begonnen. Gaan we een Elfstedentocht beleven? In elk geval is aflevering vier van het gesprek met Jan Uitham klaar, en die gaat binnenkort in stijl online: Al vriezend. Het hoofd koel houden en niet over een nacht ijs gaan zit de komende week wel snor. Een mooie winterweek toegewenst.
maandag 6 februari 2012
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten