Spiegelglad en 15 centimeter dik. Het mooiste Elfstedenijs op dit moment is dat van de Dokkumer EE. Hier werd op woensdag 8 februari de Bartlehiemtocht gereden. Bij de EE-brug bond ik mijn schaatsen onder voor de 30 kilometer, van Dokkum naar Bartlehiem en weer terug.Glijden over het ijs met de wind in de rug en de zon op het gezicht is het bijna alsof je vliegen kunt. En zo genoten nog 3000 andere deelnemers aan deze tocht die georganiseerd werd door de Ferwerter Iisklub.
Na een kleine 10 kilometer het eerste stempel in Birdaard. In de rij voor soep of zopie en even uitblazen op het ijsterras met rieten stoelen. ‘Voorzichtig met het Elfstedenijs hè?’ roept een terrasbezoeker een omgevallen schaatser lachend toe.
De tweede stempelpost is Bartlehiem. In dit epicentrum van de Elfstedenkoorts, onder de Brug der Bruggen, haalt menig schaatsliefhebber zijn camera tevoorschijn. In groepjes of in twee- of drietallen op de kiek. Wel even wachten op je beurt.
Op de route passeert zo nu en dan een prikslee van iemand die het werk kennelijk liever met de handen doet, een oudere meneer op wandelschoenen loopt een klein stukje van de tocht en een paar moeders schaatsen achter hun buggy.
Nog even doorgereden naar Lekkum, aan de rand van Leeuwarden. Daarna de terugtocht met tegenwind op halve snelheid. Een tweede pauze bij Bartlehiem. Benen strekken en handen warmen aan een plastic bekertje koffie. Een 73- jarige schaatscrack naast mij op de bank, in wiens geheugen de jaren ’85, ’86 en ’97 voor altijd staan gegrift, deelt mee dat hij is ingeloot. Helaas zal hij de beroemde tocht geen vierde keer meer rijden. ‘Het mag niet meer van mijn vrouw om reden van gezondheid.’ Niemand wist op dat moment nog dat ‘it net oan giet’ in 2012.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten