Gelukkig waren er bijna geen mensen op het ijs toen ondergetekende vanmiddag tegen kwart over drie zich met fiets en al op het ijs van de Zuidwending waagde. Je zult maar onderuit smakken met je fiets en je camera. Angstvisioenen over een Sinterklaas die op het Zuidlaardermeer met z'n boot omkieperde, een paar weken geleden, drongen zich op. Zitten er ook wakken in ons kanaal?
Zonder de sneeuw zou het niet gelukt zijn om op het ijs te fietsen, gedeeltes die sneeuwvrij zijn gemaakt waren spekglad. Apart om op ijs te fietsen, de angst om te vallen doet het lichaam verstijven. En wetende dat als je valt je het beste ontspannen kunt vallen, zorgde voor een innerlijke opdracht om te ontspannen, een opdracht die nog meer voor spanning, en dus lichaamsstijfheid, zorgde.
Nee, onder de bruggen doorfietsen ging (bijna) niet. De ene brug hing te laag over het bevroren water, er moest bijna gekropen worden, bij een andere brug zaten onheilspellende wakken in het ijs. De fietstocht begon ter hoogte van Montessorischool de Dijk, vandaar uit ging het richting Winkelcentrum Beijum. Ongeveer 150 meter voorbij de houten fiets- en wandelbrug over het kanaal was het klaar. Het ijs begon gevaarlijk te kraken (dat klinkt onheilspellender dan dat het werkelijk is) en er lagen gladde gedeeltes in het verschiet. Zeg maar dat ik te schijterig was om door te gaan. Of, om het even leukig proberen te formuleren: het werd me wat te heet onder de voeten. Wie weet volgt een dezer dagen nog een wandelvideo over het restant van de Zuidwending.
Wat voor muziekje moet je nou toch bij zo'n fietsvideo over het ijs zetten? Een of andere dweilorkest? Iets van Manke Nelis? Nee, dank je. Een swingend nummer van ongeveer acht minuten was zo een twee drie niet te vinden. Daarom maar voor een klassieke nummer gekozen. Mozart met zijn sympfony nummero vier. Fiets eventueel even mee over het enige kanaal dat Beijum rijk is.
1 opmerking:
Jammer dat er nog niet veel geschaatst werd.
Koek en zopie tent erbij gezellig.
Een reactie posten