Ze zagen er niet uit als het type voet-tussen-de deur. Aardige vrouwen eigenlijk, een jaar of zestig. Vanochtend kwamen ze aan de deur. Of ik ze mocht filmen terwijl ze hun bekeringspraatje hielden? Nee, doe dat maar niet. Onduidelijk was of ze het zelf niet wilden of dat hun God dat niet goed vindt. Of ik in God geloofde? Ik vertelde de zendelingen dat de enige echte God al jaren een van mijn beste vrienden is. Maar in elke relatie is wel eens wat, ik scheld hem ook wel eens de huid vol en vloek hem soms helemaal stijf. Een goeie vriendschap kan dat best lijden.(is dat Gronings?) Eigenlijk moet hem en hij hier met een hoofdletter geschreven worden maar mijn relatie met God is redelijk gelijkwaardig, ik kan een potje bij hem breken. Bespeurde ik toch wat dreiging toen een der dames verkondigde dat er in de nabije toekomst veel angstige dingen staan te gebeuren? Onder dreiging zieltjes winnen? De ogen achter de brilleglazen keken me priemend aan, maar ik ging niet overstag. Daarvoor ben ik reeds teveel ontwaakt zou je kunnen zeggen. Ze wilden nog steeds niet gefilmd worden. Waarom eigenlijk niet, dan heb je toch een groter bereik? Of is het wandelen ook wel leuk? Nou vooruit, een foto van Ontwaakt mocht wel. Gelukkig straalden ze uit dat dit schaapje op de duur wel bij zijn herder zou komen en ze vervolgden hun weg. Maar niet voordat ze geruststellend zeiden:"Mijnheer, er is geen hel, er is alleen maar een hemel." De 1e link brengt u bij het verhaal van iemand die ook Jehova's getuigen aan de deur kreeg. De 2e link kan u dichter bij de God van de Jehova's brengen.
woensdag 26 november 2008
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten