Ze stond minutenlang voor de speelgoedzaak in Winkelcentrum Beijum te telefoneren. Kletsend, zoals vrouwen kunnen kletsen.
Donker haar, buitenlands accent. Glimlachend naar de om haar heen drentelende Beijumblogger.
Wat gezellig nou weer, ze droeg een hondje in haar schoudertas.
Handig, die mini-hondjes, je kunt ze overal mee naar toe nemen. Eigenlijk mag je geen huisdieren mee het winkelcentrum in nemen, maar wie doet er nu moeilijk over een hondje in een tas?
Dame wilde niet herkenbaar op de foto, maar tussen het telefoon-geklets door gaf ze aan dat een foto maken van haar hondje prima was.
Zie het resultaat boven.
Het kan zijn dat de blogger het er inlegt, waarschijnlijk wel, maar zie het beestje eens...en zie zijn (haar?) ogen spreken. Verontschuldigend: 'Pardon mijnheer, ik ben maar een hond, sorry dat ik niet meer voor u kan betekenen. Mijn bazinnetje heeft het er maar druk mee. Ik wil graag een lief hondje zijn en doe mijn best om niet in de tas te piesen of te kakken. Misschien komt er een tijd dat u mij een keer helemaal op de foto kunt zetten, ik ben namelijk best een stoere hond en kan heel hard blaffen.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten