Zal een vogel zich ook eenzaam kunnen voelen?
Depressief kunnen zijn?
Bovenstaande vragen zijn natuurlijk vanuit het menselijk perspectief tot stand gekomen, maar die riepen het tafereeltje eergisteren bij de Beijumblogger wel op toen hij bovenstaande foto maakte.
Het was mistig. Waterkoud.
Daar ontwaarde ondergetekende een weinig vrolijk kijkende vogel op de paal van een hek bij het weilandje in het Groene Hart van de wijk.
Nou ja, niet zo overdrijven, kan een vogel vrolijk kijken? Heeft een vogel überhaupt emoties?
Nee, maar het zag er zo verlaten en treurig uit. Was het een zwarte kraai?
Maar nogmaals, zo kleurde deze blogger de vogel en zijn omgeving in. Grijs.
Het heeft te maken met het altijd genieten van nieuw groen en van veel kwetterende vogels door deze blogger als het voorjaar zich aandient.
We zitten diep in de herfst, en deze vogel zat stil en moederloos alleen.
Geen lekker warm huisje, geen televisie, geen internet, geen mogelijkheid om te douchen of om in bad te gaan, geen lekker warm bedje met een donzig dekbedje.
Arme vogels tijdens de maande november tot en met februari.
Survival of the fittest.
1 opmerking:
Soms voel ik me ziek als een hond
Soms zo gezond als een vis
De put die demp ik pas
Nadat het kalf verdronken is
Van een mug moet je zeker
Geen olifant maken
Als het te heet wordt onder je voeten
Vallen de mussen van de daken
Als de kat van huis is
Dansen de muizen
Zoals het klokje thuis tikt
Tikt het niet in andere huizen
De ketel wordt nog steeds
Door de pot verweten
Toen ik mijn billen had verbrand
Heb ik op de blaren gezeten
Al ben ik soms wel
Een dame met pit
Ik weet zelf wel
Dat er een schroefje los zit
Wie de schoen past
Trekke hem aan
Maar de stoute schoenen
Kun je beter laten staan
Ik heb echt geen idee
Waar die schoen dan wringt
Wel hoe het vogeltje is gebekt
Dat is hoe hij zingt
Zo kan ik wel even doorgaan
Dus stop ik er even mee
Het is net of ik emmers water
Aan het dragen ben naar de zee
Een reactie posten