'TOKKIE MET AGRESSIEVE PITBULL REAGEERT'

'Het zou fijn zijn als alle andere mensen hier niet een dom sensatie verhaal van gaan maken en onnozele dingen roepen over eigenaren van dit ras, of honden van dit ras. Achter het ingrijpende incident van vrijdagavond schuilt een heel verdrietig verhaal, voor alle partijen.'

Het deed afgelopen weekend veel emotionele stof opwaaien. Een hond beet twee katten dood in de Boelema-Fultsemaheerd. Zie nog eens dit bericht

De eigenaresse van de hond vertelt hieronder haar kant van het verhaal. Bovenstaande kop stuurde ze ook mee.

Foto's zijn niet van betreffende huisdieren.

Update, foto van dode kat is op verzoek verwijderd.

We rijden vrijdagavond na deze gruwelijke incidenten naar huis. Daar zit ze dan. Op de achterbank. Mijn hond die tot dat moment de liefste hond van de wereld was. Haar hele kop is kapot gekrabd door de katten die tevergeefs vochten voor hun leven. Bloed overal. De hele auto ruikt er zelfs naar. En ik kijk naar haar. Is dit nog wel dezelfde hond? Kan deze hond thuis nog wel op mijn bank liggen knuffelen met ons? Kan deze hond nog wel bij mij en mijn dochtertje in bed slapen, zoals wij elke nacht doen? Kunnen S. en D onze kittens waar we al zolang de nachtjes voor hebben afgeteld nog wel komen volgende week? En kan ik de verantwoordelijkheid nog wel dragen dat deze hond hier woont, midden in een woonwijk? Een wijk waar 2 keer zoveel katten als mensen wonen. Deze wijk waar iedereen zijn kat gewoon naar buiten laat? Ik begin te huilen. Alle spanning komt eruit. Er komt geen eind aan... zweet, snot en tranen. Het beeld van die geschrokken mensen, de gedachte aan hun grote verlies en dat allemaal veroorzaakt door mijn hondendochter van wie ik zo zielsveel hou en die nog nooit een vlieg heeft kwaad gedaan. Mijn lieve hond kijkt me aan. Ze heeft geen idee. Ze lijkt zich op geen manier bewust van al het afschuwelijks dat zich zojuist heeft afgespeeld. Ze is gewoon hond. Zoals kat kat is. En vogel vogel. 

Een pupje was ze nog maar, we liepen door ons groene parkje, zij vrolijk dartelend voor ons uit. En daar in het gras zat een dikke kater, dit was de eerste keer dat de hond een kat zag buitenshuis. Zelf hadden we ook een dikke kater thuis, zo'n bejaarde bol wol. Mijn hond was altijd nieuwsgierig naar onze kat, maar hij moest niet veel hebben van dat drukke puppy achtige. Maar deze kat, daar in het gras, die bleef gewoon zitten. Die liep niet van haar weg, maar juist naar haar toe. Wat een feestje! Zia kwispelde vrolijk en dacht een speelmaatje te hebben gevonden. Ik probeerde de hond bij de kat weg te houden, maar hij was me te snel af. De kat bedacht zich niet en sprong vol op onze pup. Krabben met voor en achterpoten tegelijk en zo werd haar eerste ontmoeting met een kat buitenshuis, een hele bloederige. Maar, ze hield hield dapper vol. Want katten zijn leuk, daar wilde ze graag mee spelen, dus ze bleef nieuwsgierig naar katten.

Toen ze een puppy was stal ze gelijk alle harten van iedereen in onze buurt. Iedereen hier kent haar. En iedereen vindt haar lief én een groot voorbeeld voor hoe het óók kan, zo'n vermeende HR hond. Ziva is geen pitbull, maar een raszuivere American Bully (met stamboom). Als je dit ras Googled, zul je lezen over hun ontzettend lieve karakter en hoe zij speciaal gefokt zijn als gezinshond. En dat is precies de reden waarom ik gekozen heb voor dit ras. Als alleenstaande moeder met een dochtertje, wilde ik een hele lieve, betrouwbare hond. Eentje die lief is voor mensen én andere dieren, want wij hebben ook katten en hamsters gehad samen met mijn hond. Dus nee, ik ben niet een tokkie die een agressieve hond koopt om stoer te lijken, zoals ik teruglas in de reacties onder het misselijkmakende artikel over het incident van vrijdagavond jongstleden.

Maar puppy's blijven geen puppy's... Met hoe groter en breder zij werd, want dat is nou eenmaal haar bouw, veranderden de reacties van onbekende mensen die we tegenkwamen. Niet die van de mensen in onze eigen buurt hoor, want die willen altijd heel graag even met haar knuffelen. Net als alle kindjes uit mijn dochters klas, want die kennen haar natuurlijk ook allemaal van als mijn hond en ik haar ophalen van school. Maar onbekende mensen met kleine schreeuwende hondjes, die hun lippen optrekken en blaffend haar kant op happen, zonder enige reden want Ziva negeert nagenoeg elke hond die we tegenkomen. 'Sorry hoor,' verontschuldigen zij zich dan. 'Mijn hondje is een keer aangevallen door zo'n soort hond en sindsdien bijt ze van zich af!' Heel vaak lopen deze hondjes los, terwijl  mijn hond altijd aan de lijn loopt. Ze springen dan tegen haar op en bijten naar haar kop waar ze gelukkig net niet bij kunnen. Ik zeg: 'Oke, nou dan heb je geluk dat mijn hond de liefste van de wereld is en niet terug bijt.' En ik loop rustig verder. 

Nog niet zo lang geleden liepen we met m'n hond door de wijk, uiteraard als altijd was ze aangelijnd. Mijn vriend en ik druk aan het kletsen, De hond naast ons aan het snuffelen. En zo uit het niets worden we ingehaald door een kat die haar bespringt. Hij zet zijn voorpoten onder haar oogkassen en met zijn achterpoten krabt hij haar helemaal open. Wij beginnen te schreeuwen en de kat proberen we van onze hond af te trekken. Godzijdank, fietste de buurvrouw van deze kat op datzelfde moment ons tegemoet, zij had alles zien gebeuren. Godzijdank hadden we een getuige dat niet onze hond maar de kat aanviel en zonder enkele reden! Anders zou nooit iemand ons geloofd hebben. Ziva deed niets terug. Ze liet zich volledig kapot krabben door deze kat. We moesten met spoed met onze gehavende hond naar de dierenarts. De eigenaren van de kat waren ontzettend betrokken en begaan, dat was heel erg fijn. Uiteindelijk heeft onze huisdier er niets aan overgehouden, gelukkig. Je zal begrijpen dat ik inmiddels bang was voor katten op straat. En dat zijn er nog al wat in Beijum. Ik denk wel dubbel zoveel katten als mensen. Gewoon los op straat, geen enkel toezicht van de eigenaren. De katten schijten overal en vallen dus ook aangelijnde honden aan als ze chagrijnig zijn. Ik ontweek de wijk dus zoveel mogelijk. Hup de auto in, naar de rand van de wijk en buiten de wijk wandelen of natuurlijk nog verder weg. Alleen het laatste korte avond rondje, die is door het park en dus ook een stukje door de wijk. En laten we wel zijn, al liep ik élk rondje door de wijk; ik heb mijn hond aangelijnd, ruim keurig haar ontlasting op én betaal hondenbelasting, dus dat zou gewoon mogen

Nog korter geleden liep ik met mijn dochtertje en de hond opnieuw het laatste rondje door de wijk. Ik zag in de reacties onder het zaterdag geplaatste artikel dat 'iemand' het incident van afgelopen vrijdag met haar hypocriete handjes aangrijpt om haar straatje schoon te vegen, nou dit stukje is hoe dat écht is gegaan en dit kan met bewijs onderbouwd worden. Mijn dochtertje en ik liepen met de hond aangelijnd ter hoogte van het betreffende adres. Daar sprong hun gestoorde kat bovenop mijn hond, precies zoals katten dat blijkbaar doen, met de voorpoten en bek maakte hij haar kop kapot en met de achterpoten ging hij haar onderkant te lijf. Ik liet mijn dochter aanbellen bij de deur waar we voor stonden en dat bleek de eigenaar. 'Haal je kat van mijn hond af!' riep ik. En gelukkig deed hij dat. Hij stompte met brute kracht in op de kop van de kat in tot deze los liet en zei ondertussen tegen mij dat dit al de vierde keer was. De kat richtte zich vervolgens tot de eigenaar en beet en krabde hem ook. De hond had de poot van de kat vast uit zelfverdediging, dus zonder te bijten, ongeacht het leed dat die kat haar aandeed. Toen Ziva los liet, liep de kat gewoon weg op zijn 4 pootjes. En ik moest weer met mijn hond naar de dierenarts. Daar was duidelijk te zien (dit heb ik zwart op wit van de arts) dat mijn hond flink is aangevallen door een kat en dat als het andersom was geweest, de kat dodelijk beschadigd zou zijn.

 De dierenarts prees mijn hond voor haar lieve en zachtaardige karakter. Dat zij niet van zich af heeft gebeten was een wonder. Ik vroeg deze dierenarts of ik haar niet beter een muilkorf om kon doen, want dit was al de derde keer dat ze werd aangevallen door een kat. Misschien dat een muilkorf zou zorgen dat katten zich minder bedreigd voelden of weet ik veel. Maar de dierenarts was hier heel duidelijk over, dat moest ik absoluut niet doen. Ziva had immers niets verkeerd gedaan en als ik haar zou korven, kon zij zich tegen dit soort katten niet meer verdedigen. In plaats van dat de eigenaren hun excuses aanboden voor het gedrag van hun agressieve kat (want ze hadden de buurtbewoners inmiddels verteld dat deze kat inderdaad heel fel zijn territorium verdedigt), kwam de man aan mijn deur en bedreigde hij mij waar mijn dochtertje van 9 bij was (ook enkele buren waren hier getuige van). Ik heb zelfs de politie moeten bellen die hem sommeerde om mij met rust te laten. Vervolgens heeft de vrouw (die bij dit hele incident niet eens aanwezig was) aangifte gedaan en de handhaving bijtincidenten ingeschakeld. Hier was ik heel blij om, want ik wilde heel graag mijn verhaal doen en aangifte doen tegen hun kat. Helaas is dat niet mogelijk. 

Aangifte tegen een hond kan wel, maar tegen een kat niet. Vreemd eigenlijk. De handhaving concludeerde direct dat ik een hele lieve en goed opgevoede hond heb. Met hun grote schat aan ervaring, konden zij dit duidelijk stellen. Ook was het hun direct duidelijk dat onze hond  de kat niet heeft aangevallen, want de kat had helemaal geen enkele schade. Dus dat zij nu net doet alsof dit wel zo is, is leugen en laster en dus strafbaar. 

Sinds de laatste aanval op mijn hond durfde ik niet meer met haar langs tuinen, bosschages of geparkeerde auto's te lopen. Doodsbang dat ergens plotseling een kat tevoorschijn zou komen en haar aan zou vallen. En zonder getuigen, sta je met een hond (en zeker met een HR hond) 10-0 achter, ondanks de duidelijke conclusie van dierenarts en handhaving. Afgelopen vrijdagavond zouden we lekker met haar wandelen in het Beijumerbos, haar favoriete uitlaatplek waar ze lekker de verkoeling op kon zoeken aan het water. Ik heb hier speciaal een lijn van 12 meter voor aangeschaft. Deze gebruik ik niet in de wijk, maar alleen in zulke gebieden. Zo hou ik als eigenaar de controle in het natuurgebied en heeft zij de vrijheid die ze verdient. Maar bij het wisselen van de ene naar de andere lijn, klikte ik verkeerd en was ze dus een fractie van een seconde zonder lijn, Dat was voor haar voldoende om een sprint te trekken en er vandoor te gaan. Ik haastte mij achter haar aan, de wijk in. Aangekomen in de Boelemaheerd hoorde en zag ik een hoop tumult. Mijn hond rende met een rotgang rond in de straat, mensen renden heen en weer en waren aan het schreeuwen. Ik riep haar, maar die was ook voor mij onbereikbaar. Ze rende mij voorbij en weg was ze. Pas daarna begreep ik dat ze een kat had gebeten en dat het er niet goed uitzag voor de kat. Ik schrok me wezenloos. Ik gaf direct mijn naam, telefoonnummer en adres aan de eigenares van de kat. De buurtbewoners waren in grote getale in de weer en boos tegen mij aan het schreeuwen, wat ik uiteraard begrijp, maar het was onmogelijk om in gesprek te raken op dat moment. Ondertussen had ik ook de grote zorg waar Ziva dan nu was, want als ze dit 1 keer had gedaan, misschien volgde er dan ook wel een 2e keer en dat wilde ik natuurlijk voorkomen. Ik heb beloofd terug te komen en ben achter mijn hond aan gegaan. Helaas was het volgende kwaad al geschied... Ze had nog een kat gepakt. De eigenaar van deze kat overhandigde de hond aan haar halsband aan mijn vriend. God wat afschuwelijk. Wat een schrik voor alle mensen die hun kat zijn verloren, voor alle mensen en kinderen die het hebben zien gebeuren. Wat een grote verschrikking. Wat een angst. Wat een impact. En dat allemaal door toedoen van mijn hond.

De volgende dag hebben we bij beide eigenaren een lief kaartje in de bus gedaan. Om nog een keer excuses te maken, om te vertellen hoe vreselijk en afschuwelijk we het vinden voor hen wat onze hond gedaan heeft, dat we volledig onze verantwoordelijkheid nemen, ook al maakt dat hun verdriet niet minder. Mijn telefoonnummer erbij en de vraag of we iets voor ze kunnen doen. De financiële kant handel ik direct af via de verzekering. Voor de hond heb ik gelijk die zaterdag een muilkorf gekocht die ze gelukkig zonder problemen draagt. En hoe frustrerend het ook is dat dit alles is, meer dan dit kan ik niet doen. 

Ik overleg met een vriendin die hondengedragstherapeut is, want ik maak me zorgen. Is Ziva nog wel dezelfde lieve hond? Zij legt uit dat honden en katten dieren zijn. Over het algemeen hebben honden een hekel aan katten en andersom. En als een hond de kans krijgt dan pakt die een kat. Katten doen hetzelfde met vogels... en dat ziet er ook hetzelfde uit, zo'n vogeltje wordt ook mee de de straat op gesleurd en kapot gebeten. Maar de impact op mensen is wel heel anders. En dat snap en erken ik natuurlijk. Ze legt ook uit dat ze (vrouwtjeshond) meerdere traumatische ervaringen heeft met katten die haar hebben aangevallen. Dat is ze nooit vergeten en nu ze zich per abuis zonder lijn bevond en weer katten tegen het lijf liep, liet ze het er dit keer niet bij zitten. Het is afschuwelijk, eigenlijk zijn er geen woorden voor, dat twee onschuldige katten hier slachtoffer van zijn geworden. Echt afschuwelijk. Ik weet dat, ik erken dat, ik vertel dat, ik voel dat. En deze katten komen met geen enkel geschreven artikel terug, niet met die van zaterdag en ook niet met deze van vandaag. 

Maar de hond die dit aangericht heeft is geen agressieve hond. Dat is op meerdere manieren bewezen. Ze heeft inmiddels, door toedoen van aanvallende katten, wel een hekel aan katten gekregen. En een hond als deze kan heel veel schade aanrichten. Veel meer dan een klein keffertje. Om te voorkomen dat ze nog een keer schade aan kan richten, draagt ze nu buiten standaard een muilkorf. Aangelijnd blijft ze ook. En de wandelingen blijven we zoveel mogelijk buiten de wijk doen. Ik ben in prima contact met de katteneigenaren/slachtoffers. Dus het zou fijn zijn als alle andere mensen hier niet een dom sensatie verhaal van gaan maken en onnozele dingen roepen over eigenaren van dit ras, of honden van dit ras. Achter het ingrijpende incident van vrijdagavond schuilt een heel verdrietig verhaal, voor alle partijen. 

(Naam bij de blogger bekend)

UPDATE 23.20 uur. 

Beijumse Daniëlla reageert:

DE HOND IS DE DADER!

Zowel het verhaal, als een aantal reacties onder het artikel en op Facebook vind ik merkwaardig. 

Afgelopen vrijdag zijn er 2 katten doodgebeten. Van 1 van de katten weet ik dat hij zichzelf niet heeft verdedigd. Daar had hij de kans niet voor. 

Wat mij verwonderd is ten eerste dat het verhaal lijkt aan te zijn gegrepen om het gedrag van de hond goed te praten. En mede om een sneer te geven naar de eigenaren van een eerder gebeten kat. 

Al 40 jaar lang heb ik katten, vroeger ook honden. Zeker zijn er katten met probleemgedrag, ook daar heb ik ervaring mee. Hier in Beijum zouden daar heel veel van rondlopen, katten die zomaar een hond aanvallen op behoorlijk agressieve wijze. Ik mis denk ik wat, of heb tot nu gewoon heel veel geluk, werkelijk nog nooit meegemaakt. 

Mocht het al zo zijn gegaan, ik ken weinig honden die dit dan zomaar ondergaan. Honden reageren vanuit instinct, onwaarschijnlijk dus dat de hond niets terug deed. 

Dan, de hond is dus een aantal keer aangevallen door een kat. Dat vergoelijkt het feit dat 2 onschuldige katten nu dood zijn gebeten? 

Zou hetzelfde zijn als; "ik ben een paar keer door een hond gebeten, dus ik sta in mijn recht om elke hond die naar mij toe komt hard te mogen schoppen" Daarnaast staat in het artikel te lezen dat de hond door de aanvallen een hekel aan katten heeft. Dan tref je, ongeacht de oorzaak, toch voorzorgsmaatregelen? 

Ik vind het ook een paradox dat je bij een hond die katten haat, 2 kittens neemt. 

Maar dat terzijde, het artikel had was mij betreft pakkender geweest, en had ik respect voor kunnen opbrengen als er niet was gepoogd vanalles op die wijze goed te praten. 

Wat ik wellicht ernstiger vind, is dat er mensen zijn die het nog goedkeuren ook. Want; al die agressieve katten, hond kan er niets aan doen, katten die gewoon buiten lopen enz. enz. 

Stop met goed praten wat krom is. Hand in eigen boezem zeg maar. 

Kortom, de hond is de dader, niet het slachtoffer. Dat zijn de onschuldige katten, hun eigenaren en de ooggetuigen.

Update 23.30 uur. Een dierenambulance medewerker die tijdens het gebeuren ter plaatse was:

Ik was als dierenambulance medewerker ter plekke bij deze twee katten. De wijze waarop deze katten te pakken zijn genomen door deze hond is gewoon weg gruwelijk te noemen. Om wat voor een hond het ook gaat hier, die discussie ga ik nu niet voeren. Ik weet wel dat de hond die deed gedaan heeft, nooit meer zonder muilkorf buiten zou mogen lopen! Ik heb van deze meldingen nachten wakker gelegen. Wat deze katten is overkomen, wat een leed, vreselijk!