COLUMN UIT LEWENBORG (156)

Jeukende handen!

Mijn handen jeuken om meerdere redenen. Afgelopen week keek ik op een avond naar de televisie en wat ik daar toch hoorde op het nieuws vond ik echt schrikbarend. Weet je nog dat de jongens en meisjes kleding allemaal uniseks moesten worden? Zodat de jongens een roze trui aan konden en de meisjes een blauwe? Ik zal mijn eerdere column (65) daarover er even bij pakken: “Genderneutraal”

Zelfs het speelgoed is zoals ik dus op het nieuws zag voor jongens óf meisjes. Zot toch? Weer dat hokjes gedoe. Mijn handen jeuken dan ook om die speelgoedfabrikanten eens hun hersens door elkaar heen te schudden, zodat alle puzzelstukjes weer op hun plek vallen. Hoe moeilijk kan het zijn om op al die speelgoeddozen een foto te plaatsen van een jongen en een meisje die er samen mee spelen. Probleem opgelost lijkt mij en al dat roze voor meisjes en blauw voor jongens ook gewoon een neutrale kleur van maken op diezelfde doos. Je weet toch dat de kleinsten zich nog niet bewust zijn van kleur, echter de prépubers wel en die lopen heus niet trots met een barbiepop in een knalroze doos de deur uit. Nee, stel je voor dat één van je vriendjes dat ziet zeg, nou dan ben je vast nog niet jarig. Zelf had ik daar vroeger schijt aan, want ik wilde alleen maar met vrachtwagens en raceauto’s spelen. Poppen waren aan mij niet besteed. Toch zijn er wel jongens die van poppen houden, dus dat moet gewoon zonder probleem kunnen.

Doe eens normaal en denk logisch na beste meneer de speelgoedfabrikant.

Doordat ik zelf nog steeds niet fit ben en het of, of en het nu en/of is, begonnen mijn handen te jeuken om alle zooi eens uit mijn huis te ruimen. Je kent dat vast wel dat als je een la opent en je er eerst je hand op moet leggen om het naar beneden te duwen, anders gaat ie simpelweg niet open. Wat je dan allemaal tegenkomt zeg… niet te geloven. De oud papierman zal wel weer blij met mij zijn. Om na de laden verder te gaan met de kastjes, zittend weliswaar en met wat hulp van een vriend van mij kwam daar ook allerlei spul uit van wat je denkt, wat moet ik er in hemelsnaam mee. Dus ook de oude bieb, een tweedehandswinkel hier in Lewenborg staat nog wat te wachten.
Men zegt wel eens; ‘een opgeruimd huis geeft een opgeruimde geest’ en juist dat heb ik nu hard nodig en daarmee kom ik bij de volgende jeuk uit.

Mijn handen jeuken om het schrijven weer op te pakken. Een tweede boek zal het resultaat worden. Met de uitgever had ik afgesproken om deze in oktober al zo goed als klaar te hebben. Dit is dus faliekant mislukt. Die stok achter deur is vast door de hond meegenomen.
s ’Nachts spelen er zich hele scenario’s af, de personages laten mij overdag ook niet met rust. Nee, ze willen op papier. Zo slingeren er in mijn bijna opgeruimd en schoon huis her en der losse papiertjes met allerlei krabbels erop, van walgelijk overspel tot bloedstollende wraak.

Wat ik wél weet is dat jeuk vaak erger is dan pijn. Ik zal dus maar eens voort maken, eerst het één en dan het ander. Zo komt ’t vast goed!

Heb jij weleens jeukende handen en waarvan dan?

2019©Vlindertje73