Misschien is er al veel te veel geschreven over het corona-virus, en toch doe ik daar nog even een schepje bovenop. Zondagmorgen vroeg kreeg ik een berichtje op mijn gsm, dat meldde dat Frankrijk ‘op slot’ zou gaan. Nou zat ik op dat moment in Frankrijk (of beter: ik lag nog in mijn Franse bedje), maar toch…de eerste vraag die dan bij je opkomt is: “hoe kom ik nog terug, als dit land een paar weken op slot gaat?”
Overleg met mijn reisgenoten leverde al snel de conclusie op dat we toch maar beter terug konden keren, en zo stapten we zondagmorgen om half tien in de auto, op weg naar Nederland, met 1000 kilometers naar de eerste Nederlandse stop (Eindhoven) voor de boeg. Onderweg was het drukker dan verwacht, maar dat kwam omdat er bij Lyon en ten noorden daarvan honderden in alle haast terugkerende wintersporters invoegden. Je zag de balende gezichten achter de autosturen…die mensen waren net een dag daarvoor in de Alpen aangekomen, en nu hadden die maffe Fransen besloten dat per direct alle ski-pistes gesloten zouden gaan worden…! Zelf had ik in ieder geval al tien dagen zon en zaligheid achter de rug, dus ach: 1 ½ week eerder terugkomen dan gepland vond ik niet zo heel erg.
Wegrestaurants bleken goeddeels al gesloten, een enkele WC was nog wel bruikbaar, en verkeer naar het zuiden (de tegenoverliggende rijrichting) was erg schaars. Na Lyon en Dijon volgde de doodsaaie route tot aan Luxemburg. Daar moest er weer getankt worden: voor (echt waar!) € 1,04 per liter E10 konden we verder. Ik zag net dat we in Beijum nog steeds 50% duurder uit zijn…
De Belgische Ardennen in de avondzon waren prachtig, maar voort ging het, richting Luik en Maastricht. Uiteindelijk kwamen we om acht uur ’s avonds in Eindhoven aan, waar een doodstil station op ons leek te wachten, voordat alles er zou sluiten. We stapten in de trein, die voor een zondagavond opmerkelijk stil bleek: alle studenten bleven lekker ‘thuisthuis’, zoals dat in studentenkringen heet: in het ouderlijk huis. En om 23.30u werd ik door mijn poes Woef! hartelijk in Beijum verwelkomd. Veertien uur na vertrek, na in totaal 1250 kilometer reizen door corona-land.
Wat nu te doen, de rest van de tijd tot 6 april? Lekker thuis een beetje opruimen, wat schrijven, boodschapjes doen. Met dat laatste begon ik de maandagmorgen, en ik zag tot mijn verbazing dat bij de Lidl aan de Rijksweg (mijn favoriete winkel) alles nog gewoon in de schappen stond. Men vertelde me dat het er afgelopen donderdag en vrijdag een gekkenhuis was geweest. En van iemand anders hoorde ik het verhaal dat er bij het filiaal in Beijum zelfs een kleine vechtpartij was geweest tussen een klant, waarvan iets uit de kar gepakt was door een andere winkelende persoon, en die ‘gelegenheidsdief’. Kan iemand dat verhaal bevestigen? Ik zou het dan het toppunt van corona-gekte willen noemen. Bij de Aldi in Vaison-la-Romaine liepen vorige week zaterdag letterlijk zes klanten in de winkel….en alle schappen waren er gewoon goed gevuld.
Lieve mensen: laat corona je niet gek maken, geniet van de gedwongen rust voor zover je thuis moet blijven. Volgende week zien we wel weer verder….
Han Borg
1 opmerking:
Aanvulling: de Franse president Macron heeft vanavond (maandag 16 maart) op TV aangekondigd dat niemand in Frankrijk zich nog op de openbare weg mag begeven zonder gegronde reden. Of een autorit naar Nederland daar toe zou behoren weet ik niet, maar het was in ieder geval een verstandig besluit om gisteren al te vertrekken i.p.v. wat oorspronkelijk de bedoeling was: over 1,5 week....
Een reactie posten