De laatste tijd kom ik steeds meer mensen tegen, on- en offline, die vertellen dat ze wakker zijn en dat er nog vele mensen slapen.
Ik moet bekennen dat ik niet zo goed weet wat ik daarvan moet denken.
Blijkbaar vindt men dat ik slaap als ik niet zie dat onze regering ons onze vrijheid afneemt.
Dat ik slaap als ik Covid 19 serieus neem. Dat ik slaap als ik Covid 19 niet serieus neem. Dat ik slaap als ik vele complottheorieën niet geloof. En zo zijn er nog vele te benoemen.
Voor nu ben ik al lang blij dat ik ondanks al deze berichten mijn nachtrust nog behoud. Wie zijn zij om te bepalen wanneer ik slaap en wanneer ik wakker ben? Of zeggen ze: 'Ik heb een mening, deze is waar en omdat jij dat niet net zo ziet verklaar ik jou tot dom en onwetend'.
Met deze houding komen wij niet tot een inhoudelijk gesprek. Ik vraag me dan ook af wat jullie doel is met dit soort berichten. Ik voel me niet gehoord dus ik ga schreeuwen en om me heen slaan? Mijn beleving is waar dus ik hoef niet meer te luisteren naar andermans belevingen?
Waar blijft het respect en luisteren naar elkaar? Weten jullie wat ik mis? Zelfreflectie. Het voelt een beetje als: Je bent voor mij of tegen mij. Een middenweg is blijkbaar ver te zoeken. Wat ik wel van mening ben, is dat al dit geschreeuw en al dit slaan om je heen niet de weg is naar vrijheid blijheid, (ja ik ben een vrouw) zusterschap (voor de mannen onder ons broederschap)
Wat mij betreft is dit een doodlopende weg. Hier onder een luistervideo van een door mij geschreven en voorgelezen gedicht. Want als er mensen zijn die vinden dat ik wakker moet worden, dan is dit mijn gebruiksaanwijzing.
Saskia Smid
Geen opmerkingen:
Een reactie posten