DE NATUUR ZOEKT ALTIJD EEN EVENWICHT

De Zuidwending maakt dat Beijum een beetje op Giethoorn lijkt, althans dit gedeelte van de wijk. Met wat fantasie zie je de punters, rondvaartboten, kano's en roeiboten hier al varen. Het is een mooi beeld en het roept romantische gevoelens op; met een lekker glas wijn op een mooie zomerdag in een gondel door Beijum gevaren worden. Niet alleen, nee je prille verkering zit naast je en er is een ingehuurde violist bij die prachtige muziek maakt op de achterbank. Je wil net je diepste gevoelens naar je liefje uitspreken als je om je heen kijkt. Wat een troep (filmpje). Een wrakke fiets op de kade, vuilnis in het water en drie winkelkarren maken dat je denkt: is dit een omgeving om tegen haar te zeggen, ik hou van je schat?
Wat kunnen mensen toch asociaal en goor zijn, denk je. Je laat je even uit je hum brengen maar niet te lang want je amoreuze gevoelens zijn te sterk om die te laten vertroebelen door aso's en hun stompzinnige uitingen. Maar een glimlach breekt weer door als je tien meter verder gevaren bent. Hoe dieren van iets hufterigs weer wat moois kunnen maken. Boven op een omgekeerde winkelkar zat een moedereend met enkele kinderen heerlijk te relaxen. Hoe moet je het omschrijven, hadden ze van de nood een deugd gemaakt? Het dekt de lading niet helemaal, maar er was van iets asociaals iets sociaals gemaakt. Van iets liefdeloos iets liefdevols. Blij kijk je je verkering aan, je omhelst haar en begint intens te zoenen. De violist speelt een gevoelig lied op deze prachtige zwoele avond. Het wordt schemerig en je hoort het ruizen van de bladeren in de bomen. Je voelt je blij en gelukkig want je weet, het positieve zal altijd weer sterker zijn dan het negatieve. En dat allemaal op de Zuidwending in Beijum. Klik de foto groter om de familie beter te kunnen aanschouwen.