VOOR EEN PRIKKIE

 En ja: daar lag die langverwachte brief van de minister van Volksgezondheid in de bus. Of ik op 17
april bij mijn huisarts in Zuidwolde de 1e prik met AstraZeneca wilde komen halen, en op 3 juli de 2e.

 Natuurlijk wilde ik dat wel, en zo stuurde ik mijn autootje j.l. zaterdag over de noordelijke ringweg naar Zuidwolde. Om er zeker van te zijn dat ik op tijd was nam ik toch maar een kwartiertje speling tussen aankomst en priktijd. 

De huisarts zat zelf met mondkapje op achter een tafeltje de administratie te doen, en ik gaf haar mijn oproepbrief plus een uitdraai van het RIVM, waarop stond dat óók ik voor twee prikken in aanmerking kwam. Daar was de week daarvoor wat onduidelijkheid over, omdat ik immers al eens corona gehad heb. Maar het RIVM schreef op de website duidelijk dat er niet meer dan een half jaar tussen de besmetting en dit eerste vaccin mocht zitten om de 2e inenting te laten vervallen. En omdat ik zo ongeveer de 1e corona-patiënt in Beijum was (maart 2020) zullen het echt toch twee prikken gaan worden. 

Van de prik zelf heb ik niets gemerkt of gevoeld: ik was drukker met maken van een selfie voor eigen gebruik. Verder die dag ging het eerst wel goed, maar in de loop van de middag kwam er toch iets van een griepgevoel opzetten. Wat verhoging, hoofdpijn, spierpijn…algehele lamlendigheid. En dat bleef nog twee dagen zo: gelukkig was ik daarvoor gewaarschuwd door mensen die al eerder AstraZeneca toegediend hadden gekregen, dus er was een ruime hoeveelheid paracetamol in huis om die verschijnselen wat te onderdrukken. 

En drie dagen na de eerste prik voel ik me echt een hele stuk vrijer (en ook wel veiliger): mij kan niet zoveel meer gebeuren op dit punt. Ik gaf mezelf dan ook maar een vliegreisje naar Griekenland cadeau, uit te voeren aan het eind van augustus….

Foto + tekst: Han Borg