Van Ravesteynpad heet zo maar een pad ergens in De Hunze.
Nou ja, zomaar een..? Dat klinkt niet eerbiedig. Respect voor de mensen die ons voor zijn gegaan en die het aardse voor het eeuwige hebben omgewisseld.
Niet zomaar een pad, het is hét Van Ravesteynpad in De Hunze.
Elk mens wil graag uniek zijn. Zo wellicht ook de overledenen.
Een beetje (over)gevoelig wellicht, de Beijumblogger zat gisteren uren lang aan het sterfbed van een familielid.
Zo apart en bijzonder dat dat ene mens gaat. Ging. Overlijden. Voorbij het lijden. Terzijde, de Engelstaligen omschrijven het zo mooi, zij of hij passed away.
Maar vanuit het grote geheel gezien is elke stervende 'maar' een druppel uit de oceaan.
Terug naar onze gewaardeerde buur-woonwijk. Het kan zijn dat de blogger het niet goed ziet (herstel hem in dat geval) maar op Google leest hij iets over architect Sybolt van Ravesteyn.
Zal dat hem zijn? Alle straatnamen in De Hunze zijn immers benoemd naar architecten. Alleen kan de blogger niks op genoemde Sybolt -site vinden over werkzaamheden in Groningen.
Bij wijlen Jan Wils leest de blogger op Wikipedia wel dat hij ook zijn sporen heeft verdient in Groningen.
In De Hunze leven grote overleden architecten voort.
Nou ja, groot. Het zijn aardse termen, groot, klein, belangrijk, onbeduidend.
Grote kans, aannemelijk zelfs, dat aan gene zijde geen indeling tussen mensen wordt gemaakt zoals we dat hier op aarde kennen. Elk mens heeft immers zijn of haar waarde.
Maar goed...we zitten op de nuchtere klei en in The Hunze en daar herdenken we architecten die zijn gaan hemelen.
1 opmerking:
Van Ravesteyn heeft het interieur ontworpen van het koninklijk jacht de "Piet Hein".
Voor Groningen ontwierp hij iets trivialers: een benzinestation met garage voor Purfina aan de Bedumerweg 128.
De Piet Hein bestaat nog, het benzinestation niet meer.
Een reactie posten