Opinie
Burgemeester gaat terecht niet mee in criminalisering van demonstranten
‘Progressieve’ Groningers hekelen het toestaan door burgemeester Koen Schuiling van demonstraties bij de abortuskliniek aan de Radesingel. Als Schuiling toe zou geven aan die volkswoede, zou hij ook vrijwel alle andere demonstraties kunnen verbieden.
Door Hans Berens
Wanneer mensen die zich inzetten voor de emancipatie van het ongeboren kind, vrouwen aanspreken bij een abortuskliniek, wordt dat door de abortuslobby al snel als ‘agressief’ en ‘bedreigend’ omschreven. Zelfs huis aan huis flyers die aandacht vragen voor andere opties dan abortus, leiden al tot woede en tegenacties. Wij dulden geen tegenspraak!
Die manier van omgaan met andersdenkenden toont het karakter van de abortuslobby: niet progressief en open, maar gesloten en repressief. Wie er anders over denkt, moet wel een monster zijn, en dat monster zullen we bestrijden.
‘Wij vrouwen eisen’. Die woorden geven enorme, selectieve solidariteit weer, met eigentijdse heldinnen: Rebecca Gomperts, Lilianne Ploumen. Vrij gevochten van een mannenwereld, niet langer onder het juk van kerk en staat, bevrijd van de vloek van onbedoelde zwangerschap. Abortus is heden ten dage het belangrijkste symbool van vrouwenstrijd.
In onze zorgzame samenleving zijn we doorgaans begaan met kwetsbaar leven. Die zorgzaamheid komt niet tot uiting in de Nederlandse abortuswetgeving. Daarin wordt de keuzevrijheid van zwangere vrouwen voorop gesteld. Tot 24 weken na de conceptie is elke gezonde foetus vogelvrij. De wet stelt daarbij geen voorwaarden, behalve een verplichte wachttijd.
Voor veel vrouwen is hun zwangerschap een wonder. Echter, in een legitimatie van abortus wordt de foetus gedehumaniseerd tot een ‘klompje cellen’, een ‘slijmpropje’, ook als het hartje al klopt en de armpjes en beentjes spartelen.
Voorstanders van vrije abortus hanteren daarbij merkwaardige argumenten. Het zelfbeschikkingsrecht van vrouwen hoor je doorgaans als eerste. Daar moet je je, zeker als man, niet mee bemoeien! De keus om al dan niet ongeboren leven te beëindigen, is immers aan de vrouw. Ik noem die opvatting - pro-choice - een slavenhoudersstandpunt: jij hebt de vrijheid om tegen slavernij te zijn, ik neem de vrijheid om slaven te houden. Pro-life en pro-choice, die twee zijn onverenigbaar.
Daarbij klopt een vooronderstelling niet. Dit gaat niet alleen over zelfbeschikkingsrecht van vrouwen maar ook over beslissen ten aanzien van nieuw leven, een mens in wording.
Een tweede argument is de onveiligheid van illegale abortus. Maar abortus is voor een ongeboren kind altijd onveilig!
In beide argumenten zit bovendien de suggestie dat willen aborteren een basisgegeven is, een wens die niet ter discussie staat. Nee, je kunt de bakens verzetten en een onbedoeld kind omarmen! In Afrika zeggen ze: een kind wordt opgevoed door het dorp. Dat gevoel van gezamenlijke verantwoordelijkheid zouden we ook hier moet terugbrengen.
In plaats daarvan kiezen jaarlijks wereldwijd 54 miljoen vrouwen voor het beëindigen van ongeboren leven. Dan wordt abortus, wat in de kern een daad van agressie tegen ongeboren leven is, door voorstanders van liberalisatie verpakt in positieve bewoordingen: ‘seksuele gezondheid’, ‘reproductieve rechten’, ‘vrouwen helpen’. Een abortus is in die optiek een moeilijk moment voor de vrouw, maar daarna wordt de foetus anoniem verbrand als medisch afval en kan de vrouw verder, ‘met een schone lei’.
Overigens wil ik hier geen algemene afkeuring van vrouwenstrijd mee uitdrukken. Die strijd heeft de emancipatie van vrouwen veel gebracht. Is er één onderwerp waarbij vrouwen in hun strijd de fout zijn ingegaan? Ja, abortus is de grootste en misschien wel enige miskleun. Wat begon als een terechte vraag over zeer restrictief abortusbeleid, is doorgeschoten naar wetgeving waarin vrouwenrechten leidend zijn, en heilig.
Die solidariteit onder vrouwen heeft in dit ene opzicht geleid tot collectieve, zelfverkozen blindheid. En in blindheid tellen argumenten niet. Ik benoem argumenten maar weet tegelijkertijd dat argumenteren hier niet helpt. Ik doe daarom een beroep op het empathisch vermogen: laat dat ijzeren masker vallen, laat de warme kant van je hart zien! En laten we samen bouwen aan een inclusieve, respectvolle wereld.
Drs. Hans Berens is sociaal filosoof en oud-journalist van de Gezinsbode.
Vorig jaar kwam zijn tweede boek uit, getiteld Lieve kinderen
Han Borg schreef daarover een recensie
(JF, zie voor achtergronden ook dit bericht in Trouw...en dit in de Telegraaf)
9 opmerkingen:
Altijd mooi als mannen schrijven over vrouwen...
Vrouwen zijn toch altijd de baas. Als ze tegen de zin van de man een kind willen laten komen hebben ze het alleenrecht over deze beslissing, dit geldt ook voor het omgekeerde. Vrouw wil het niet, abortus. Als man kun je hoog of laag springen. Heeft geen zin.
Wie denkt die Berens wel niet wie hij is dat hij iets te vertellen heeft over wat vrouwen met hun lichaam doen?
Mooi dat je deze zware discussie toont. Heftig.
Een man schrijft wat, een vrouw bemoeit zich ermee.
Beste 18-05-2021 14:22, zo eenvoudig is de wereld niet. Je wilt de vrouwen niet de kost geven die onder druk van hun partner aborteren. Je opvatting is daarnaast hautain tegenover de biologische vaders van ongeboren kinderen, en tegenover ongeboren leven. Het gaat bij overwegingen rond abortus altijd om een precaire situatie, die gevoeligheid in denken en handelen vereist. Je gaat trouwens uit van een status quo die zeker niet alleen door vrouwen is bepaald. Liberalisering van de abortuswetgeving is tot stand gekomen met medewerking van toenmalig premier Van Agt, die het pluche verkoos boven zijn principes. En veel mannen vonden het prima: lekker neuken en als eer iets van komt, lost de vrouw het wel op. Persoonlijk heb ik geen principieel bezwaar tegen abortus. Soms moet ontluikend menselijk leven wijken voor dringender zaken, zoals de gezondheid van de moeder. Mij gaat het erom dat de balans is omgeslagen, ten koste van grote aantallen ongeboren kinderen. Natuurlijk maken veel vrouwen hier een gedegen afweging in, maar dat hoeft volgens de wet niet. Je kunt aborteren om elke reden die je aanvoert. Daarom zeg ik dat de wet ongeboren leven (tot 24 weken) vogelvrij heeft gemaakt. Als foute wetten, zoals deze, worden uitgedaagd, kan het lange tijd duren voordat dit succes heeft. De apartheids- en segregatiewetten hebben lange tijd stand gehouden, en dat geldt ook voor de Neurenberger rassenwetten. En hoelang heeft het niet geduurd voordat vrouwen kiesrecht kregen? Organisaties als Schreeuw om Leven vragen aandacht voor een wet die tekort schiet. Dat doen ze op goede gronden, maar ze worden verketterd door de abortuslobby. Ik zeg: gewoon doorgaan, al is de leugen nog zo snel, de waarheid achterhaalt haar wel.
Dank je. Ik neem aan dat je alleen uitdrukking wilt geven aan je goede gevoel, maar mannen of vrouwen niet het recht ontzegt om iets te zeggen omdat ze man of vrouw zijn. Dat zou immers seksistisch wezen.
Ik heb niet zo'n uitgesproken mening of pretenties als het over mijzelf gaat. Vanuit mijn omgeving hoor ik dat ik bedachtzaam en redelijk ben.
De vreemdeling kwam met een boodschap van liefde, doch onbegrip en hoon waren zijn deel.
Een reactie posten