Ik hoef hier verder geen geogafische verhandelingen te geven. Maar na een dag werken weer naar de stad Groningen rijden op weg naar Beijum heeft iets vertrouwds. Vanaf het Julianaplein en voorbij Driebond doemt eerst onze Lange Wapper, de Klimmuur als vertrouwde baken op. Vooral als je weken op vakantie bent geweest is dit de onvermijdelijke route die je weer hebt te gaan. Bij alle vertrouwde flitspalen zak je even naar 70 km/uur of je stopt daar secuur voor de stoplichten.
En dan good old Beijum weer in. Een prachtige en vertrouwde wijk en tegelijkertijd ook een aparte. Maar ondanks de vreemde dingen die hier de laatste tijd gebeuren is het toch een goed thuishaven. En een beetje gestoordheid geeft leven in de brouwerij. Wél moeten we waken voor minderwaardigheidsgevelens die dan weer heel opzichtig gecompenseerd moeten worden. Want waarom moet Beijum bruisen? Waarom ons zo profileren als actieve wijk? Hoezo interessant doen over wijkopbouw, sociale cohesie en "je inzetten voor de wijk"? Valt er ook gewóón te wonen en te leven hier?
De bloesems aan de bomen zijn mooi en de kikkers gaan binnenkort weer kwaken. Groene gekke wijk. Beijum....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten