Teruggekomen van vakantie reed ik door een praktisch uitgestorven Sijgersmaheerd. Bijna iedereen leek op vakantie te zijn gegaan, wat een rust. De Sijgersmaheerd is geen doorsneeheerd in Beijum. Losstaande woningen, een ander soort steen en het ligt er keurig bij. Je zou met wat gevoel van overdrijving kunnen stellen dat de Sygersmaheerdbewoners op stand wonen in Beijum. Geen flats, geen vervuiling en geen overlast.(als het wel zo is meldt dat dan even, ik hoor nooit wat negatiefs over deze heerd)
Toch, met alle respect, ik zou er niet willen wonen. Want, wat zijn de huizen er klein. Kun je er met goed fatsoen met z'n vijven in wonen?
Toch, met alle respect, ik zou er niet willen wonen. Want, wat zijn de huizen er klein. Kun je er met goed fatsoen met z'n vijven in wonen?
Maar wat zou je soezen met dit mooie weer, de Sygersmaatjes zijn vast blij en tevreden met hun woonomgeving. En daar gaat het toch om. Cliff Richard schreef en zong ooit het oernostalgische nummer Summer Holiday. We're going where the sun shines brightly, we're going where the sea is blue, we've seen it in the movies, now let's see if its true-ue. Een lied met een hoog zomergevoelgehalte. Rij even mee door de Sygersmaheerd met de muziek van Summer Holiday. Omdat het lied maar 2 minuten duurt en de Sygersmaheer-d (foutje) niet in dit tijdsbestek te nemen is zitten er 2 knipjes in. http://www.youtube.com/watch?v=EJ0CFXSh_iY
Geen opmerkingen:
Een reactie posten