![]()
Om 19:15 uur ging de bel. Nadat ik de deur had geopend was m'n eerste gedachte: keurig dames, niet tijdens etenstijd maar even daarna. Is toch beduidend minder storend. De dames hadden geen collectebus bij zich waar ik snel een euro in kon stoppen, wel kon ik elke maand een bedrag van 6, 12 of 15 euro overmaken voor SOS-kinderdorpen. Het is niet altijd leuk om Grunninger te zijn, ik zag een directeur voor me die anderhalve ton moet verdienen, dure flyers die gedrukt moeten worden en twee lieve dames die ook hun scores op hun ronde moeten zien te bewerkstelligen. Jawel, jenever en achterdocht speelden weer op. Ik begon te sputteren over dure tijden, opgroeiende kinderen en financiële lasten. Nee, ik durfde niet te vertellen dat ik ook graag op vakantie wil. Op de achtergrond zag ik goedgevoede Beijumer kinderen op straat voetballen en spelen. "Maar mijnheer, u hebt het toch goed? U hebt een koophuis, elke dag te eten en te drinken, en met een geringe bijdrage per maand kunt u kinderen die niks te eten hebben en amper een dak boven hun hoofd hebben toch heel goed en simpel helpen?"
Ik geef aan Warchild, aan Greenpeace, Natuurmonumenten, de Hartstichting, en...gaat ie weer, verantwoorden en schuldig voelen. Dames, is het ook goed als ik een blogbericht aan Kinderdorpen ga wijden? Ik weet, jullie moeten je ook verantwoorden voor het binnenhalen van giften ja of nee, maar zal ik even reclame voor jullie gaan maken? Ik weet, je koopt er niks voor, maar..
De dames gingen akkoord. Hadden ze me door met m'n geknijp? Ik bedoel, ik wil wel graag m'n kantenabonnement houden, de tv-gids en de Donald Duck. Als een echte Grunninger kniepstuver zit ik nu schuldbewust dit tekstje te typen. De warme maaltijd zit er lekker in, een kop koffie staat voor me bij de pc, en het bier voor daarna staat koud. Het leven valt in het rijke Nederland niet altijd mee. In gedachten zie ik huilende, creperende en ondervoede kinderen in arme landen voor me. Maar ik gaf niks. Want ik wil dit jaar ook heel graag op vakantie.Vol schuldgevoel en compenserende goedheidsdrift verzoek ik de lezer om even naar
Soskinderdorpen te surfen om wat geld over te maken.
1 opmerking:
Ik heb al heel wat discussies gehad met mensen van KWF, Amnesty, Diabetes etc. die een machtiging willen om geld van mijn rekening te halen. Dat levert meer op dan een gewone collecte. Het voelt als geld geven, maar dan op hún voorwaarden.
Ik zeg ook altijd: als je een collectebus bij je hebt, dan doe ik er wat in. Ik verdedig mijn principe: ik beslis wat ik kan missen en hoeveel ik geef. Op mijn voorwaarden dus.
(rené)
Een reactie posten