Op 23 februari (een mooie nawinterdag) zag ik op De Wiershoeck de eerste bijen vliegen. Ze bezochten nog geen bloemen, maar waren bezig met de “reinigingsvlucht”. De hele winter zaten ze in de bijenkast en het was hoog tijd om de darmen te legen. Een kleine week later was het bewolkt en fris. Er was geen bij te zien, ze hadden allemaal weer de warmte van de kast (het volk) opgezocht. Maar afgelopen dinsdag scheen geregeld de zon en de gevoelstemperatuur lag duidelijk hoger dan de geregistreerde 8 à 9 graden. Bijen vliegen pas als het 12 graden is. Maar de stand op de thermometer is schijnbaar minder belangrijk dan de gevoelstemperatuur. Bij de bijenstal was het nog niet echt druk, maar de eerste bijen (werksters) verzamelden al nectar en stuifmeel op de vrolijk bloeiende krokussen.
De honingbij heeft, net als alle andere insecten, drie paar poten. Met die poten kan de bij lopen en zich ergens aan vasthouden, maar ze hebben nog andere functies.
Het voorste paar poten heeft een complexe bouw, de poot vervult een functie als poetsorgaan voor de antennes en de ogen. De ogen en de antennes van de honingbij zijn zeer gevoelig, maar als ze vervuild raken door stofdeeltjes boet de efficiëntie in. Aangezien de honingbij vaak in omgevingen komt waarin zich veel stuifmeel bevindt raken ze ook snel vervuild
Het middelste potenpaar speelt een rol bij het in het korfje krijgen van het stuifmeel. De haartjes op de middenpoot bestaan uit verlengde setae (van het Latijn saeta = borstel, mv. setae) die het stuifmeel als het ware in het korfje kammen
De achterpoten zijn het best ontwikkeld; dit potenpaar heeft een aantal structuren die de honingbij in staat stelt om grote hoeveelheden stuifmeel te verzamelen en te vervoeren. De bij veegt op een bloem het stuifmeel bijelkaar en stopt het in het stuifmeelkorfje Om het geheel wat plakkeriger te maken wordt honing uit de honingmaag opgegeven en aan de stuifmeelkorrels toegevoegd. Terwijl de bij naar een volgende bloem vliegt worden de achterpoten druk bewogen waarbij het stuifmeel door de borstel in het stuifmeelkorfje wordt gedrukt. Af en toe wordt het wat aangestampt om te zorgen dat het stuifmeel in het korfje blijft zitten.
Bron: http://nl.wikipedia.org/wiki/Honingbij
Foto+ tekst: Luit Staghouwer
Geen opmerkingen:
Een reactie posten