SWUEINMUJIEB (3)

Ik onderschat de macht van het 'gedrukte' woord in de wijk niet. 'Gedrukt' schrijf ik tussen accolades, berichtgeving op internet is immers niet gedrukt. Even tussendoor, ik denk niet dat internetnieuws minderwaardiger is in vergelijking met papieren nieuws. Papieren journalisten mogen zich nog steeds graag verheven voelen boven hun internetbroeders en zusters. 

Alles best, maar een krant is tegenwoordig net zo vluchtig als een eendagsvlinder. Het is weg voordat je er erg in hebt. Terwijl deze column, en alle eerder gepubliceerde berichten op Beijumnieuws, evenals überhaupt veel berichten op internet, in principe levenslang online zullen blijven staan. Wat een prachtig naslagwerk voor latere generaties, bedenk ik me ineens. Over pakweg 35 jaar zal ik onderhand toch wel een keer het aardse voor het eeuwige verwisseld hebben. En wellicht veel eerder, wie zal het zeggen. Toch mooi dat er dan zo'n uitgebreid wijkarchief van het einde van het eerste, en van het begin van het tweede decennium op het wereld wijde web staat. Het ego wil nu ook z'n deel en speelt al letters intypend op, zo maak ik me een beetje onsterfelijk, jubelt hij. Tja.

Er wordt wel eens gesteld dat schrijvers hun drive uit hun doodsangst halen. Zou dat de heersende prettige gekte en blogverslaving van uw blogger verklaren? Wie schrijft, die blijft? Ach ja, illusies kunnen zo hun tijdelijke verdoving creëren, en een beetje jezelf voor de gek houden heeft ook zo z'n prettige kantjes. Nog niet zo lang geleden verkondigden veel schrijvers in hun stukjes dat Harry Mulish niet dood was. Nee, want die kon niet overlijden. Harry was en is heilig. Wat is een mens zonder illusies?

Maar goed, ik wijd uit. Wat wel en wat niet publiceren? Op het ogenblik tiereliert het voorjaar in en door Beijum. Niks leuker dan de mooiste, binnenkort de groenste, al tijden de gekste, en sinds kort ook de kunstigste wijk van de stad Groningen als een juweel op het www. te promoten.

De zon schijnt, en daar concentreer ik me even op. Maar waar zon is, daar is ook schaduw. Als de tijd rijp is zal er weer een blogbericht over de hardnekkige schaduwkant van de wijk in de publiciteit komen. Als dit maar niet de overhand krijgt op Beijumnieuws. Klein schaduwnieuws op z'n tijd is in orde. Groot eventueel ook, het is precies een jaar geleden dat Beijum landelijk in het nieuws was.
Als het mooie en zonnige wat de wijk voortbrengt maar de overhand blijft houden.

Ook al ben ik geen onderdeel van een redactie, maar alleenheerser over dit wijktheater, dát blijft de afweging, en dát blijven de keuzes om al of niet iets te publiceren. Wat dat betreft zal ik nooit objectief zijn. Niet alleen omdat dit begrip vanuit menselijk oogpunt niet bestaat, maar ook omdat ik sterk gekleurd en zwaar bevooroordeeld ben. Het is namelijk niet anders: Beijum is de leukste wijk van de stad.

De laatste berichten zijn, o.a. via mail, dat de lokale marginale wijkclub Beijum op alle manieren probeert zichzelf weer in de schijnwerpers op te werpen als zijnde de hoeders van de wijk. Zie ons. Wordt lid van ons. Wat is de wijk zonder ons? Wat zijn we goed. En wat zijn andersdenkenden niet goed. Ja, verdeel en heers...
Ach ja. Overal jaagt internetnieuws de papieren pers op. Beijum doet hier niet voor onder. Nou ja, pers...
De afdeling propaganda, zie ons eens goed doen, uit Beijum, wil weer eens aan de weg timmeren.
De Beijumers zitten hier niet op te wachten. Die doorzien het spelletje van omhooglikken naar de gemeente Groningen, naar Stichting Stiel, en naar andere instanties in Beijum wel.
De bewonersclub uit Beijum heeft ten ene male gewoon schijt aan de vele Beijumers die in de mooiste wijk van de stad wonen. Ze zijn zelf erg belangrijk.
En daar gaat het uiteindelijk om.