DE DIERENLIEFHEBBER VAN HET ZADELPAD

Door Willem Pauwelussen

 Het pony-veulen dartelt weer rond in de weide en ik ben misschien in mijn leven nog niet eerder zo opgelucht geweest dat ik me heb vergist. 

Vanochtend (gisteren; JF) legde de Michel Roggeveld, eigenaar van de paarden en pony’s aan het Zadelpad me uit dat het heel normaal is dat een pasgeboren veulen een uur of vijf gestrekt gaat liggen. “Als het een keer heeft gestaan, het loopt en het drinkt, dan is het mooi, dan gaat het slapen.” Uitrusten dus. De merrie loopt er wel bij weg maar als er gevaar dreigt dan komt het er weer aan. En het veulen geeft zelf aan wanneer het weer melk nodig heeft.

We lopen de weide in voor een foto. Ik moet wel een beetje oppassen “want een pony kan ook achteruit trappen”. Hij weet waar hij over praat, vanaf zijn 16e is hij al met paarden en pony’s bezig. Dat begon met een shetland pony, die werd geruild tegen een drachtige merrie, er werd wat bijgekocht en uiteindelijk heeft hij zelfs stamboek gefokt. Vakterminologie komt voorbij zoals Shetlanders met zwart-wit band en NRPS (Nederlandse rijpaarden- en pony stamboek).

Wat trekt hem aan, aan paarden? “Ik zeg maar zo als je de mensen leert kennen dan ga je van dieren houden. Van kinds af aan trok me dat aan en ik heb ook altijd prijzen gehaald.” En dat zegt een man die met T-shirt in de druilerige regen staat, die de regendruppels negeert die hem van het voorhoofd lopen en die met liefde kijkt hoe zijn dieren in de weide bewegen. Er komt een belletje binnen van een stamboekmeneer, die komt even naar het veulen kijken of er een blesje op (het hoofd) zit.

Voor mij blijft de vraag staan waarom niemand van al die instellingen die ik belde me gewoon kon uitleggen wat Roggeveld hier zo simpel uitlegt.