Zucht…waar
is die goede oude tijd gebleven?
Ik
herinner me nog de tijd op de basisschool. De pauzes, die waren
magisch. De hele pauze knikkeren, tikkertje en voetballen met elkaar.
We hadden de grootste pret, er werd niet gescholden en niemand werd
uitgesloten.
Ouders
vertrouwden elkaar hun kinderen toe. Er was geen angst voor elkaar en
klasgenootjes gingen met elkaar mee naar huis om tussen de middag
samen te eten, om vervolgens weer samen naar school te gaan. Het
moment dat de bel ging om naar huis te gaan was wonderbaarlijk!
Mieters, wat je allemaal wel niet kon doen met al je vrije tijd. Dan
heb ik het nog niet eens over de vrije woensdagmiddag.
Het
was rennen naar huis, oude kleren aan en meteen weer naar buiten om
al je vrienden en buurtgenootjes op te trommelen. Geen mobiele
telefoon of internet, maar gewoon langs alle deuren gaan en als
moeder opendeed met puppy-oogjes deze vriendelijke woorden uitspreken:
“Mag Jantje buitenspelen?”
Alle
vrije tijd werd op straat doorgebracht en wat was er toch veel te
beleven. Ik en mijn vriendin gingen vaak voetballen met de jongens en
deden mee met oorlogje spelen van Pvc-buizen waar we zelfgemaakte
pijltjes uit de Wehkamp of uit het dikke speelgoedboek van de
Intertoys instopten. We werden geroepen als we moesten eten, daarna
gingen we meteen weer naar buiten als het nog licht was. Niet één
straaltje zonlicht werd onbenut gelaten en overal zag je spelende
kinderen. Met de hele buurt speelden we dan spoorzoekertje,
stoeprandje of verstoppertje.
Wat
een avonturen beleefden we op straat, wat een onbezorgdheid en wat
een tijd. Niemand werd buitengesloten en zelfs de kleintjes mochten
meedoen, wel voor spek en bonen. Je speelde de hele dag met elkaar
totdat degene met de bal naar binnen werd geroepen, of dat je ruzie
kreeg om een spontane zelfverzonnen regel.
Stinkend
naar gras, buitenlucht en met de nodige schaafwonden op je lichaam
dook je onder de douche en ging je vredig naar bed. Wat een tijd!
We
gebruikten de garages als goal, dit tot ergernis van de
buurtbewoners. Alleen werden we gewoon gezien als spelende kinderen
en niet als overlast gevende raddraaiers of hangjeugd. Hoe anders is
alles nu? Iedereen ontmoet en spreekt elkaar online en de kinderen
uit de buurt zijn niet meer spelend op straat te vinden. Het is een
sporadisch verschijnsel aan het worden. Het lijkt ook alsof de sfeer
in de samenleving toen veel aangenamer was, veiliger. De wijken waren
gezellig, meer menselijk contact en er mocht meer. De economie liep
goed, men had meer respect voor elkaar.
Ik wil niet zeggen dat
‘vroeger’ alles beter was. Het is alleen anders dan hoe de
samenleving er nu uitziet. Nu is het angstig en zelfzuchtig.
Of
komt het omdat we toen nog jong waren, geen
verantwoordelijkheidsgevoel hadden, het internet nog voor de elite
was en onze kijk op de wereld zich beperkte tot de speelpleintjes?
Zucht,
die goeie ouwe tijd.
2016©Vlindertje73
1 opmerking:
Zoals mijn opa vroeger al zei: "Vroeger ..."
Een reactie posten