De Milieustraat in de Wibena- en Froukemaheerd was zaterdagochtend en middag een succes, zie de berichtgeving op Beijumnieuws. Maar er kwam nog wat moois achter weg.Ondergetekende reed die dag tegen half twee met een lading grofvuil van hemzelf en buurman naar de containers op de grens van genoemde heerden.
Helaas, halfvolle potten verf konden niet worden afgeleverd, net als een kapotte buitenband van de buurman niet. Want chemisch, daar was de milieustraat niet op berekend. Dus dat moest weer terug gereden worden. Geen punt, de blogger is niet zo van het soezen als je een cadeau als de Milieustraat krijgt aangeboden.
Terug thuis zette hij de potten verf terug in de schuur en hij legde ondertussen de kapotte band van de buurman op de stoep.Och mien God, wat kwam daar iets moois, kleurrijks en breekbaars uit. Zie bovenstaande en linker afbeeldingen. een vlinder. Half november. De vleugeltjes klapperden maar er was geen kracht genoeg om op te stijgen.
De buurman kwam er bij, hij zette de band terug bij de vuilnisbakken (zwart en groen), waar die maanden heeft gestaan, pakte een herfstblad en liet de vlinder erop kruipen. Die had ondertussen z'n vleugels samen geklapt (koud!), zie foto rechts.
Vlinder ging mee de woning in. Lekker warm.
Het kan niet anders of de buitenband van een auto is verwarmend. Vanaf afgelopen zomer tot gisteren heeft de vlinder in de buitenband gewoond. Afgelopen nachten was er nachtvorst.
De natuur roert zich in Beijum. Een kat nam de zeldzame Bruine Lijster afgelopen week te grazen.
En een vlinder trachtte te overwinteren in een auto-buitenband.
Update 14.08 uur; De columnist uit Lewenborg die zich als Vlindertje vermomd wordt gevraagd wat hier achter zit...
Update 15.51 uur....
Verkleumd
vlindertje geeft verslag:
Wat
wonen er toch lieve mensen in Beijum. Gelukkig hebben ze mij weten te
redden.
Ik
was namelijk verdwaald tijdens mijn jacht naar nieuws, om columns bij
elkaar te krijgen... Mensen nog aan toe, ik kreeg het zo koud. Waar
moest ik heen? Die kat van die dode lijster, is nu vast het spoor
bijster. Met heel mijn vlinderhart hoop ik niet dat ik die tegen kom,
hij trekt vast en zeker de vleugels uit mijn romp. Toen zag ik opeens
een autoband en kroop er in weg.
Dat voelde al ietsje beter aan. Mijn
tere vleugeltjes werden al lam van de kou. Ik hoorde mensen
rondscharrelen en dacht: ‘mijn laatste uur is geslagen’ maar nee,
ik werd heel voorzichtig opgepakt en mee naar binnen genomen. Nu kan
ik lekker opwarmen bij die mensen en mooi voor luistervinkje spelen…
om straks mooie columns met jullie te kunnen delen. Pfff, wat is het
hier warm binnen, ik heb dringend een paar frisse vleugels nodig. Je
kan hier wel smelten, door het keukenraam fladder ik naar buiten.
Volgens mij moet hier in de buurt die blogger ook ergens wonen. Even
goed mijn neus gebruiken, dan zal ik er wel komen. Die blogger heeft
misschien nog wel tips en trics, hij ziet mij niet en ik hoor van hem
niets.
Mijn neusje liet mij niet in de steek, maar daar is het ook te
heet. Mijn vlinderoogjes vallen hiervan bijna dicht, buiten is het
nog licht. Daarom fladder ik voorzichtig terug naar mijn eerste
huisje waar ik beter kan schuilen. Stel je voor dat die mensen om mij
moet huilen…
2016©Vlindertje73
Geen opmerkingen:
Een reactie posten