COLUMN UIT LEWENBORG (204)

 Weerzinwekkend

Dit woord kun je op twee manieren opvatten. Laten we bijvoorbeeld ten eerste de positieve eens benoemen. Een prachtige zonsondergang of opkomst kan weerzinwekkend mooi zijn, net als de lammetjes die alweer een poosje door de wei dartelen. Een puppy die je buiten tijdens de wandelingen tegen komt, weerzinwekkend lief en aandoenlijk. Zo zie je dat weerzinwekkend niet altijd afschrikwekkend hoeft te zijn, maar juist ook complimenteus kan zijn. Mijn nagels zijn donkerblauw momenteel en dat vind een vriendin van mij een weerzinwekkende prachtig gedurfde kleur.

Zelfs de kleine dingen die er gebeuren in het dagelijks leven kunnen je weerzinwekkend blij en vrolijk maken. Je moet die kleine dingen dan wel zien en tot je door laten dringen. Stel je er eens voor open en ervaar het… Je zult zien dat je ervan geniet.

Nu nemen we de negatieve manier er even bij. Hier zijn een heleboel voorbeelden van te noemen. ‘Breek me de bek niet open zeg!’ Helaas is er zoveel weerzinwekkend nieuws, dat je er werkelijk niet goed van wordt:

Denk even aan die man T. die lag te slapen aan ’t Jaagpad te Groningen tien dagen na de moord die hij daar pleegde. Een weerzinwekkend idee, dat de politie hem daar dan tegen komt, wanneer hij ligt te slapen op een bankje en wordt gewaarschuwd voor het gevaar daar op dat pad, want er is hier een moord gepleegd, zeiden ze er ook nog bij. Gelukkig is deze creep een paar week later opgepakt.

Wat ik ook zo weerzinwekkend vind is dat de dierenasiels weer propvol met ‘coronahonden’ zitten. Das toch zielig hé…? Dat de mens een dier als een wegwerpartikel hebben gebruikt en niet uit liefde hebben genomen. Nee, gewoon uit eigen belang en als dan de wereld weer enigszins een beetje normaal wordt en je leven ook moet het dier ’t ontgelden. Hier word ik erg verdrietig van. Als je voor een hond kiest, is dat niet voor even, maar voor je hele leven!

Het nieuws van afgelopen week van die twee knobbelzwanen dan, waar de kop van af was gerukt/gesneden, dat is toch écht ziek. Wie doet nou zoiets? Ik moest er bijna van kotsen toen ik de beelden zag. Wéérzinwekkend! Zo iemand moet je langzaam afmartelen en geen genade kennen. Hier word ik echt woest van.

Oh ja, we gaan nog even door: Er zijn van die mensen die overal en altijd een oordeel over hebben, zonder het achterliggende verhaal te kennen. Het oordeelt en veroordeelt. De mens kan soms zo hard zijn, zonder er zelf bij stil te staan hoe een ander hierbij kan worden gekwetst. Weerzinwekkend vind ik ’t als ik weer eens zoiets hoor via, via. Zie je wel denk ik dan, de mens is gewoon een egoïstisch wezen net als de eend. Sorry hoor, ik moet dan altijd weer aan die eend denken. Die kennen jullie nog wel toch? 

Zulke mensen staan dan ook vaak alleen in het leven, raken vereenzaamd en in een isolement. Ze hebben helaas zeer weinig empathie…

Wanneer leren mensen eens dat elk verhaal twee kanten heeft? Elkaar veroordelen is zo makkelijk, ga eens een gesprek aan met degene dan zal je zien dat het opgepompte verhaal anders in elkaar zit dan dat je inmiddels in je eigen hoofd hebt zitten. Praten kan nooit geen kwaad, (ver)oordelen wel helaas. 

Afbeelding van Niek Verlaan via Pixabay.

2021©Vlindertje73

PS: Deze column is tot stand gekomen door een anonieme reactie op een blog van Johan Ferhmann over Han Borg zijn (verre) verhuizing naar Paddepoel te Groningen. De anonieme gast vond die blog nog weerzinwekkender dan die van Sassefrats en ik. Compliment Sas.

Bij deze bedankt anoniempje voor ‘t helpen om dit onderwerp aan te roeren. 

Ik voel nu een gezamenlijke bloggersborrel aankomen…