Vorig jaar zagen we op de buitenmuur van de boerderij regelmatig een nachtvlinder. De vlinders worden ’s nachts aangetrokken door de lampen op de muur en ze blijven daar de volgende dag dan rustig zitten. Tenminste als het niet-dagactieve nachtvlinders zijn. Dit jaar zagen we nog maar zelden een nachtvlinder op de muur.Maar dinsdag 1 juni had Harry Westerhuis (IVN-natuurgids) voor de excursie al een leuke vlinder ontdekt. Gelukkig bleek het een niet-dagactief exemplaar te zijn. Een klein half uur na ontdekking stonden de deelnemers aan de excursie deze opvallende vlinder aandachtig door hun kijkers te bewonderen. Het leek wel of de vlinder een snuit had. Natuurlijk heb ik de vlinder gefotografeerd en met behulp van enkele vlindergidsen heb ik later thuis kunnen achterhalen welke vlinder we zagen. Het bleek een Snuitvlinder te zijn.
Het is een vlinder uit de familie van de tandvlinders. Deze familie telt wereldwijd zo’n 3500 leden. Bij sommige soorten steekt in de rusthouding een uitstulping (tand) boven de vleugels uit, hieraan dankt deze familie zijn naam. De vlinder overwintert als pop in een cocon in de strooisellaag onder de waardplant (wilg en populier).
Deze opvallende vlinder blijkt een in ons land algemeen voorkomende soort te zijn en hij vliegt van april tot begin september in twee generaties. In rust lijkt de snuitvlinder een beetje op een stukje hout.
Het meest opvallend aan de deze vlinder zijn de borstelig behaarde, naar voren gestrekte “palpen” (kaaktasters). Vandaar dus de naam Snuitvlinder. Het lange achterlijf van het mannetje eindigt in twee haarbosjes. De antennen van het mannetje zijn sterk geveerd, die van het vrouwtje veel minder. Het mannetje wordt ook sterker door licht aangetrokken dan het vrouwtje. De gefotografeerde vlinder werd aangetrokken door de buitenlamp, heeft haarbosjes aan het achterlijf en sterk geveerde antennes. Het is duidelijk een mannetje.
Foto+ tekst: Luit Staghouwer
Geen opmerkingen:
Een reactie posten