"De visie was altijd dat de school midden in de wijk moest staan. Iedereen kon er gebruik van maken. Jammer dat dit gebouw dan zo verwaarloosd is. Erg jammer voor Beijum oost. De buurt verdient beslist meer."
De vroegere directeur van eerst de Montessorischool en daarna de Dijk reageerde op het gisteren gepubliceerde bericht over het verval van ooit een prachtige basisschool naar een verwaarloosd pand
Han van der Vlist, u ziet hem rechts in beeld tijdends de feestelijke opening op 6 januari 2010. Na jarenlange gedonder op de Montessorischool bracht hij daar de rust en de stabiliteit terug.
Naast hem met sjaal zien we voormalige wethouder van Schie. Uit het openingsbericht: De school is niet alleen goed voor de direct betrokkenen maar in het kader van de Sociale Wijkvernieuwing ook voor de hele wijk. Als de omgevingplannen gerealiseerd zijn zal dit gedeelte van Beijum er naar verwachting fraaier uit zien dan ooit tevoren.
Het was een feestdag in Beijum, dit stukje sociale wijkvernieuwing zou een geweldige positieve impuls voor beijum Oost gaan betekenen. We zijn elf jaar verder.
De oud directeur:
De gemeente heeft hier duidelijk een rol in. De basis ligt echter bij het beleid van onderwijsgroep Groningen. Ondanks alle weerstand en goede tegenargumenten moest de Dijk opgeheven worden. Waarschuwingen vonden geen gehoor. Helaas hebben een hoop mensen uiteindelijk gelijk gekregen.
Erg jammer voor Beijum oost. De buurt verdient beslist meer.
Han vd Vlist
Update 22.20 uur, een der reacties, en zie beneden:
Nog steeds als ik langs de (Montessorischool, De Dijk, Expeditie) loop, dan begint de boosheid.
Boosheid hoe dat een super directeur van z'n plek is afgegooid in mijn ogen.
Boosheid hoe ons ouders in die tijd zijn voorgelogen met nieuwe ideeën.
Boosheid als ik zie hoe onze mooie school eruit ziet, vervallen vaak vies, de mensen die er wonen zijn erg vrij in de gedachtes gordijnen open ook al heb ik niets aan.
Wij missen Meester Han, juf Loes en Meester Bert en nog veel meer.
Boosheid hoe dat een super directeur van z'n plek is afgegooid in mijn ogen.
Boosheid hoe ons ouders in die tijd zijn voorgelogen met nieuwe ideeën.
Boosheid als ik zie hoe onze mooie school eruit ziet, vervallen vaak vies, de mensen die er wonen zijn erg vrij in de gedachtes gordijnen open ook al heb ik niets aan.
Wij missen Meester Han, juf Loes en Meester Bert en nog veel meer.
4 opmerkingen:
Hier stond een reactie die op de een of andere manier is verdwenen. Degene die de reactie gepost heeft is welkom die nogmaals in te zenden.
Reactie staat nog wel op de mail: Woningcorporaties zijn in gesprek over hoe en wat en wie verantwoordelijkheid neemt. Zij zitten er samen met gemeente allemaal financieel en sociaal dik in.
Trefpunt bestuurder en een welzijnsstichting van elders hebben twee door de gemeente afgekeurde rapporten gemaakt.
NPG (nationaal programma groningen, aardbevings-compensatie potje) maakt uitdrukkelijk melding van Expeditie als toekomstig Experiment, met een tweede leven van en voor Beijum-Oosters. Herbestemming van inmiddels afgeschreven gebouw levert alleen maar winnaars op.
Deel overigens niet analyse van oud-directeur; een witte middenklasse school was een onmogelijke opgaaf in deze sterk verkleurde achterstandsbuurt. De PvdA-wethouders de Vries en van Schie zagen dit niet, met als resultaat een grandioze mislukking. Opvolgers willen monster niet in de bek kijken en lopen weg voor oplossingen
Nog steeds als ik langs de (montessorischool, De Dijk, Expeditie) loop, dan begint de boosheid.
Boosheid hoe dat een super directeur van z'n plek is afgegooid in mijn ogen.
Boosheid hoe ons ouders in die tijd zijn voorgelogen met nieuwe ideeën.
Boosheid als ik zie hoe onze mooie school eruit ziet, vervallen vaak vies, de mensen die er wonen zijn erg vrij in de gedachtes gordijnen open ook al heb ik niets aan.
Wij missen Meester Han, juf Loes en Meester Bert en nog veel meer.
Iedere keer als ik voorbij de school loop lijkt het net of ik terugkijk in de tijd. Alle mooie herinneringen komen dan weer terug van een geweldige tijd op deze basisschool. Deze school had iets speciaals. De mensen? De manier van onderwijs? Het voelde iedere dag als vertrouwd en het was een enorm plezier om op deze school te mogen zitten. Het is dan ook erg treurig om te zien hoe zo'n mooie herinnering kapot gemaakt kan worden.
Een reactie posten