dinsdag 23 februari 2010
ASPIRANT BESTUURSLID BOB TREKT ZICH TERUG
Prem Anroedh, aspirant bestuurslid van de BOB, baalt als een stekker. Zonder zijn medeweten staat zijn naam onder de verklaring die hier gisteren werd gepubliceerd in verband met het opstappen van de Beijumkrantredactie. Hij staat genoemd bij andere bestuursleden, die "tezamen de grootst mogelijke meerderheid van het bestuur" vormen. Zie de publicatie van gisteren. Prem Anroedh: "Er waren mij afgelopen zondag mails gestuurd, maar die heb ik door tijdgebrek niet kunnen lezen. Zonder toestemming hebben ze mijn naam onder de verklaring gezet, dit vind ik vreselijk want ik wil niet dat mijn naam in dit verband wordt genoemd. Ik vind de houding van het bestuur van de BOB een oorlogverklaring aan de redacteuren en vrijwilligers. Ook vind ik de opstelling zeer ongepast, ze laten zien dat ze niks hebben geleerd van het conflict in 2007 toen ook een redactie opstapte." De heer Anroedh, die zich terugtrekt uit het bestuur, komt morgen waarschijnlijk zelf met een verklaring naar buiten. Intussen verbaast hij zich over de manier waarop in Beijum op wijkniveau politiek wordt bedreven. Ongevraagd zegt hij: "Ik ben in Suriname geboren, en daar hadden we last van dictaturen. Maar het is niks vergeleken bij hoe het er in Beijum aan toe gaat."
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
9 opmerkingen:
Zondagavond rond half tien heb ik Prem gebeld of hij met de rondgestuurde conceptverklaring van het bestuur van de BOB kon instemmen. Hij had zijn mail nog niet bekeken, waarna ik hem vroeg dat te doen en mij te bellen of hij met het concept kon instemmen of niet. Ongeveer een kwartier later belde Prem me op dat hij het een goede verklaring vond er ermee kon instemmen.
Hier wordt iemand vermalen.
Verklaring Prem Anroedh over het persbericht van de BOB van 21 februari 2020
BEIJUMKRANTCRISIS
1. Mijn naam onder de persverklaring van de BOB van 21 februari 2010
Ik ben op zondagavond 21 februari jl. tegen ± 21: 30 uur gebeld door John Veldman van de BOB. Hij vroeg mij om in te stemmen met de opgestelde verklaring van het BOB-bestuur.
Nu volgt een citaat uit de e-mail van JV van dinsdagavond 23 februari 2010, 22:49 uur:
“Ik heb je zondagavond rond een uur of half tien gebeld met de vraag of jij de conceptverklaring al had gelezen en er al of niet mee kon instemmen. Je gaf aan maandag je mail te willen bekijken. Ik vroeg je vervolgens of je op dat moment naar de verklaring wilde kijken en me wilde antwoorden. Ongeveer een kwartier later belde je mij en zei je dat je achter de verklaring stond.”
Mijn verhaal
A. Afgelopen zondagavond moest ik mijn dochter ophalen. Ik had andere dingen aan mijn hoofd. Mijn mailbox stond vol met e-mails, waaronder 18 van de BOB. Dit was te veel. Ik kon niet in zeer korte tijd al die stukken lezen. Daarom wilde ik uitstel tot en met maandag. Vervolgens werd ik onder grote druk gezet om zo snel mogelijk te reageren. Hierover was ik erg boos en verontwaardigd.
B. Reeds op maandag 15 februari 2010, tijdens de laatste bestuursvergadering van de BOB, heb ik nogmaals gezegd dat ik me niet kon verenigen met de ramkoers richting de Beijumkrantredactie en met betrekking tot bestuurslid Anna Riemersma. Het was steeds een “oorlogsverklaring”, waarvan ik me distantieerde.
C. Door deze negatieve houding tegenover de redactie was ik steeds minder gemotiveerd om “aspirant-bestuurslid” te blijven. Ik was het onderling ruziemaken meer dan beu. Het ging meer over de persoon/personen dan over de zaak.
D. Ik baalde zondagavond van de uitgeoefende druk en de lawine aan e-mails. Aangezien ik mij niet meer op mijn gemak voelde binnen de BOB, kon die verklaring van John Veldman mij eigenlijk niets schelen. Al die informatie kon ik niet zo snel onder tijdsdruk lezen. Hierbij speelde mee dat ik wilde bedanken als aspirant-bestuurslid.
E. Aangezien ik een ‘slikken of stikken-gevoel” had, heb ik maar snel “ja” gezegd. Om van het gedoe af te zijn. Helaas! Ik voelde me beklemd!
F. Dat mijn naam onder die verklaring van de BOB van 21 februari 2010 stond, is een gewoonte van het BOB-bestuur. Achteraf gezien is dit formeel onjuist, omdat ik als aspirant-bestuurslid niet mag meestemmen en bestuursverklaringen mag ondertekenen. Daarom betreur ik het dat steeds mijn naam onder al die e-mails en berichten van de BOB voorkomt. Ik had vaak het gevoel meegesleurd te worden.
G. Vanwege die “oorlogshouding” van de BOB kon ik mij inhoudelijk niet vinden in die persverklaring van de BOB. Het bestuur van de BOB had dit kunnen weten, gegeven mijn uitlatingen van 15 februari 2010. Binnen het bestuur van de BOB verkeerde ik vaak in een minderheidspositie. In de loop der tijd werd ik gedemotiveerd als “bijzitter”.
2. Multiculturele samenleving en de BOB
Mij moet van het hart dat ik mij als Nederlander, afkomstig uit Suriname, niet thuis heb gevoeld binnen de BOB. Beijum is een multiculturele wijk, maar binnen de BOB (bij de bestuursleden van de BOB) bestaat geen belangstelling voor multiculturele kwesties. Ik verwijs naar mijn gesprekken met Wim Klein en John Veldman.
De afkorting van de BOB is BewonersOrganisatie Beijum. Na ongeveer elf maanden ervaring binnen de BOB is mijn ervaring: Besloten Organisatie voor Blanken.
3. Opstappen als aspirant-bestuurslid
Op grond van hetgeen onder bovenstaande punten vermeld staat, heb ik op 23 februari 2010 besloten om geen aspirant-bestuurslid van de BOB te willen zijn. Ik sta achter de tekst op Beijumnieuws van 23 februari 2010.
Het is jammer genoeg allemaal een beetje teveel van het goede bij Prem. Als hij het nu alleen bij dat telefoontje met mij had gehouden (‘zijn woord tegen het mijne’) was hij er misschien voor een deel van de lezers hier, mee weggekomen. Dat hij zijn dochter moest halen, had hij me verteld, maar ik vroeg toch echt of hij alleen die ene mail wilde lezen en noemde daarbij ook nog het tijdstip waarop hij was verstuurd. Die andere mails konden inderdaad wel wachten. Maar goed.
Bij zijn lezing van de bestuursvergadering van 15 februari gaat dat natuurlijk niet op. Dat was niet tussen Prem en mij alleen, daar zaten nog vier andere mensen bij en geen van hen zal zich de lezing van Prem kunnen herinneren. Logisch, want zo is het ook niet gegaan. Ook op die vergadering heeft hij ingestemd met de besluiten. Als dat niet zo zou zijn, was zijn naam uiteraard niet onder welke verklaring dan ook, terechtgekomen.
Sinds juni vorig jaar is Prem aspirant-lid. Je kan dan een tijdje aankijken of een bestuurslidmaatschap echt iets voor je is, of niet. Tegen de tijd dat er een ledenvergadering komt, ligt de vraag op tafel of je bestuurslid wil worden. Nog geen twee weken geleden heeft dat gesprek met Prem plaatsgevonden, waarbij hij nadrukkelijk aangaf verkozen te willen worden op die komende ledenvergadering. Uiteraard speelden de perikelen in die periode een rol maar was dat voor Prem geen reden om te bedanken, integendeel. Dat heeft hij in de bestuursvergadering van, gek genoeg, 15 februari nog eens bevestigd.
Dan de raciale kaart. Eigenlijk moeten de lezers hier maar zelf over oordelen, maar de vergelijking die hij met Suriname meent te moeten maken, is verder te absurd om daar nog iets over te zeggen.
Wat een zwak verhaal van de aspirant. Hij heeft maar 'ja' gezegd omdat hij geen zin/tijd had om de stukken te lezen en omdat hij zich 'onder druk gezet' voelde. Allemaal dingen om gewoon te zeggen 'ik zeg nu niks omdat ik nu niet kan beslissen gezien mijn omstandigheden', maar dat doettie niet. Dus exit, okee.
Blij, aardig, lief, allemaal mooi tegenover de medemens, alle lof. Maar het gaat hier om een inhoud, die niks te maken heeft met gevoelens die leven bij de stellingnames van Prem en Johan. Zo zijn er bijvoorbeeld veel gemoedstoestanden van de mens dattie niet blij is, er de pest in heeft etc. Mag dat niet? En er zijn ook zaken die gewoon gaan over wat gebeurd is, daarin geloof ik John. En ik ben geen bob-lid of fan, maar dit aftreden lijkt me terecht, ook gezien de racistische houding van Prem. Maar dan toch, alles de afgelopen jaren gelezen hebbende, op naar een nieuwe bob en weg met de kleine man.
Dag Jeanette, ik heb als mens ook de neiging eerder dingen aan te nemen van mensen die ik sympathiek vind. En hoop dan altijd op de stem in m'n achterhoofd die me corrigeert omdat het niet gaat om wat ik van iemand vind maar om wat ik 'er' van vind. Ik had al gezegd dat ik niks met de bob heb, dat vanwege wat ik daarvan merk (beijumkrant, meer ook niet), maar m'n reactie gaat om de inhoud van het 'aftreedschandaal' van dhr. Prem.
De verhalen over de bob op JF's site kunnen kil etc. zijn, maar dat gaat dan weer over de poppetjes. Als mijn geliefde tegen me gaat liegen, zal ik haar voorzeker eerst geloven, maar als de waarheid over de zaak boven tafel komt, wat dan? Daarom liever niet discussieren over mensen, maar over inhoud, oordelen, zaken. 't Is net zoiets als kies je vanweg 'kieswijzer.nl' of 'wiestemjij.nl'. Het beste blijft natuurlijk zoveel mogelijk vanuit onafhankelijke bronnen je eigen mening vormen. Maar ik geeft toe, dat is moeilijk omdat er vrijwel geen onafhankelijke bronnen meer zijn in media/internetland.
Een reactie posten