Wat is het verschil tussen bast en schors?Blijkbaar ben ik niet de enige die af en toe met deze vraag worstelt. Voor een antwoord op deze vraag heb ik maar weer eens op internet rondgekeken. Om eerlijk te zijn heeft de gevonden informatie nog niet de gewenste duidelijkheid gebracht. De bast is het levende gedeelte van de stam, net onder de schors. De schors is het buitenste, dode hout. De bast is vrij dun, de schors kan soms best wel dik zijn.
In de bast bevindt zich de cambiumlaag. De cambiumcellen zorgen voor de diktegroei. Deze cellen delen zich, de ene keer in een cambiumcel en een houtcel (naar binnen toe) de andere keer in een cambiumcel en een cambiumcel (opzij) de andere keer in een cambiumcel en een schorscel (naar buiten toe). Daardoor wordt de boom dikker.
In de zijtakken heb je ook een laag cambium, dus bast. Anders zou de tak niet kunnen groeien. Alleen de schors is daar meestal nog dunner.
Op Wikipedia (de vrije encyclopedie) vond ik de volgende informatie:
De bast is een laag in stam of tak van een houtige plant. Meestal wordt er het geheel van schors en aangroeilaag mee bedoeld. Bij de berk laten delen van de bast los en bladderen als horizontale banden af. De kurkeik vormt een zeer dikke bast. De beuk daarentegen heeft een dunne bast die glad blijft. Door de dunne bast is de beuk echter zeer gevoelig voor zonnebrand.
Aan de binnenkant van het cambium bevindt zich het secundair xyleem: in de lagen van het secundair xyleem die aan het cambium grenzen vindt vanuit de wortels het watertransport met daarin mineralen naar de bladeren plaats. Aan de buitenkant van het cambium bevindt zich het secundair floëem. In de lagen van het secundair floëem die aan het cambium grenzen vindt het transport plaats vanuit de door bladeren gevormde assimilaten en de in de parenchymcellen (een soort “voorraadkast”) opgeslagen reservestoffen naar o.a. de wortels en de groeipunten.
De schors bevindt zich aan de buitenzijde van de stam en de tak van planten en is het dode buitenste deel van de bast. De wanden van de cellen van de schors zijn ondoorlaatbaar door afzetting van suberine (een wasachtige waterafstotende stof), dat de plant beschermt tegen allerlei invloeden van buiten, in de vorm van schimmels, bacteriën en beschadigingen.
De bekendste schors wordt gevormd door de in Portugal groeiende kurkeik, die om de tien jaar een oogstbare laag afgeeft en waarvan kurken voor onder andere wijnflessen gemaakt worden.
Foto + Tekst: Luit Staghouwer
Geen opmerkingen:
Een reactie posten