Lezer Rene Wubbolts stuurde onderstaand bericht op over het fenomeen olifantenpaadjes. Hij stuurde ook de foto's mee: 
Iedereen doet het: een stukje afsnijden om tijd te winnen, een kortere weg te nemen of gewoon om eigenwijs te zijn. Zo ontstaan zogeheten olifantenpaadjes (desire lines). Wat planologen of stedenbouwkundigen ook proberen, het fenomeen is niet uit te roeien. Jan-Dirk van der Burg deed onderzoek en schreef er een boek over. Gelijk vroeg ik me af: zijn dit soort paadjes ook te vinden in Beijum? Jawel hoor! Tijdens een avondwandeling heb ik er een paar op de foto gezet. Zie het resultaat. Meer weten? Filmpje: http://vimeo.com/25058185
René Wubbolts
Een zoektocht op Google bracht me bij dit bericht:
Olifantenpaadjes zijn paadjes die niet gebruikt worden omdat ze er zijn, maar die er zijn omdat ze gebruikt worden: Ze ontstaan doordat mensen de route die de planoloog voor ze bedacht heeft afsnijden, zoals olifanten in de wildernis hun eigen route kiezen, en het pad ze in hun kielzog volgt. We doen het niet eens om tijdwinst te boeken, doceerde ´t Hart – de kortere weg kost soms zelf juist meer tijd, vanwege hobbels of het mulle zand – maar omdat ons onbewuste ons, zodra we een bocht in het oog krijgen, vertelt: Dat kan korter! Afsnijden! Nu! Lees hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten