BEIJUMBORG (100)

Een columnist geeft zich bloot.

Het zal in 1978 of zo geweest zijn dat één van mijn kennissen me vroeg of ik zin had om mee te gaan naar de Hoornse Plas. ‘Je kunt je studieboeken toch meenemen.’, zei hij, toen ik aarzelde omdat ik vlak voor een tentamen zat en nog het nodige moest doen. Okay dan: de dikke pil met een overzicht van de moderne geschiedenis ging mee in de tas, bij de zwembroek en de handdoek, de zonnebrandolie en een paar flesjes met drinken. 

Op de fiets ging het naar de Hoornse Plas, het was niet eens zo heel ver. Aangekomen stalden we onze stalen rossen, en mijn maatje vroeg me of ik er bezwaar tegen had om mee te gaan naar het naaktstrand. Opnieuw even aarzeling bij mij: je zo maar bloot geven, zonder zwembroek.....ik wist niet zeker of ik dat wel leuk zou vinden. Maar ja, aan deze kant (bij de toen nog bestaande palenberg) was het wel wat druk, en zo te zien viel het op dat blote deel wel mee met de drukte.

We liepen nog een paar honderd meter, en ja: daar lagen de blote kontjes in het groene gras. Snel de kleren uit, handdoek uitgespreid en liggen! Maar de zon scheen fel, en het water lokte. En zo onderging ik dus mijn eerste naturistische middag: het wende snel, en bloot zwemmen bleek wél zo lekker! Die zomer ben ik vaak met mijn studieboeken naar het zuiden van de stad gefietst, en genoot daar van de zon en het water op mijn blote huid. 

Ruim tien jaar later maakten mijn partner en ik vakantieplannen, en omdat zij en ik inmiddels het blote zwemmen wel erg fijn vonden besloten we deze keer eens naturistisch te gaan kamperen. Onze dochters van (toen) 4 en 2 achterin de auto, de kampeerspullen in een karretje daar weer achter en óp ging het, naar het riviertje de Cèze in de zuidelijke Ardêche, Frankrijk. Op een mooie camping vonden we daar een fijn plekje, en onze eerste naturistische vakantie was een feit. Er zouden er nog vele volgen.

Er bleek in Groningen ook een zwemclub te zijn, waarbij je op zaterdagmiddag in je blootje kon zwemmen in de Parrel, een club met de toepasselijke naam ‘Niets om ‘t lijf’. Ik werd daar enthousiast lid van, ging vaak zwemmen en ook één keer per maand naar de sauna in het fijne zwembad Eekeburen, in Oldekerk. Enkele jaren geleden splitste NOL zich op, en een deel van de leden,waaronder ikzelf hield het bij die maandelijkse sauna-avond, waarbij jong en oud, dik en dun, arm en rijk genieten van een paar opgietingen, een Turks stoombad, een chloorvrij zwembad en gezelligheid. Zie www.nol-groningen.nl voor meer informatie.

Bloot zijn is de meest natuurlijke staat waarin een mens kan verkeren, zo vind ik, en uw columnist schaamt zich daar niet voor. Zwemmen en zonnen in je geboortedagkostuum: kan het fijner?

Han Borg