KRANTENCONCERNS IN DE VERDRUKKING

Vanmiddag stonden een paar Telegraafverkopers te venten voor Albert Heijn. Het ultieme doel was: hoe haal ik zoveel mogelijk (proef)abonnees binnen? Als blogger, en bescheiden representant van de 'nieuwe media', bekijk ik deze vaak voorkomende taferelen- hoe trekken we abonnees naar ons toe- met gemengde gevoelens. Al meer dan 25 jaar ben ik lid van een kwaliteitkrant en ook het Dagblad van het Noorden glijdt frequent door mijn brievenbus. Vooropgesteld, ik heb geen leedvermaak over de worsteling van de papieren pers. Banen verdwijnen of zijn in gevaar, het moet echt geen pretje zijn maar juist heel bedreigend overkomen.De krant(en) is/zijn hun machtspositie in sneltreinvaart aan het verliezen. In de jaren tachtig en negentig had een journalist nog status. Ze schreven voornamelijk voor de 'inner circle', voor het eigen bastion. De lezers, in grote getale in dorpen en steden woonachtig, mochten blij zijn met het geschreven woord en met de producenten hiervan. Maar dat is allemaal passé. Op pagina 2 van het Dagblad van het Noorden kun je de teloorgang van dit machtinstituut regelmatig volgen. Een paar maanden geleden leek de hoofdredacteur wel een jongleur en hij wringde zich in veler bochten. Wat was er gebeurd? De krant was op een of andere reden niet op tijd bij de lezers in de bus gevallen. Met als resultaat diepe verontschuldigingen, nee, het boetekleed werd aangetrokken, bonnen voor gratis kranten werden uitgedeeld. Op de knieën en door het stof ging hij, hoe kan ik mijn dierbare en kostbare lezers behouden? De lezer hoeft niet meer blij te zijn met zijn krant, nee de tijden zijn in rap tempo veranderd: de krant moet nu blij zijn met de lezer. Dit weekend doet Erik Nederkoorn in het Dagblad een dappere maar vergeefse poging om te redden wat er te redden valt. Op pagina 2 schrijft hij dat zijn krant, i.t.t. bijvoorbeeld de Telegraaf en de Volkskrant, die een een helder lezersprofiel hebben, een 'best ingewikkelde opdracht' heeft. De krant moet namelijk, en de rolomdraaiing kan niet beter geaccentueerd worden, de ingenieur, de sportleraar en ook de toiletjuffrouw bedienen. De ivoren toren is niet meer, het volk, het teruglopende abonneebestand moet bediend worden. Nederkoorn doet een uiterste poging om een commerciële reddingsboei uit te werpen. Of tracht hij het tij te keren als hij stelt dat de redding van de krant inhoudt dat de massa duidelijk gemaakt moet worden dat de journalistieke taak van checken, uitdiepen en overdacht becommentariëren onontbeerlijk is? Toch weer terugvallen op het oude vertrouwde paternalisme en commercieel trachten te suggereren en te weten wat goed is voor het volk? Nee, in navolging van de dominee, de onderwijzer en de politieagent is ook de journalist zijn status al lang kwijt. De klant is koning en de lezer moet bediend worden. Maar wellicht liggen daar kansen. Want waarom zouden journalisten arrogant, betweterig en belerend moeten zijn? Is er wat tegen op nederigheid? De macht van het geschreven woord is immers ook maar betrekkelijk. Bedienen is vanaf nu het toverwoord.

Een heel verhaal op deze gratis verschijnende wijkwebsite. In de Volkskrant stond zaterdag dat het aanbieden van gratis nieuws op internet een 'blunder van formaat' is. Maar het tij is niet te keren. Tip, lees lekker zoveel mogelijk nieuws op internet.Oppervlakkig én diepgaand. Maar een abonnement van een krant erbij is wel zo prettig, gezellig en vertrouwd. Ik zou het Dagblad van het Noorden niet graag willen missen. Om te genieten en om op te kankeren. Maar waarom zou je de nieuwsgierigen op internet én de papieren lezers niet allebei bedienen? Lekker wat versnippering en smeuigheid, en ook nog wat diepgang. Zoals een goed dagblad ook wil zijn. Maar ik snap het. Het heeft alles met geld te maken.