Vanmiddag half 3 op Plein Oost. Er viel weinig te beleven, de bieb was dicht en de bezorgbrommertjes waren nog niet uitgerukt. Een lekkere landerige zomersfeer hing er. Voor verpleeghuis Innersdijk kwam ik met deze beide heren aan de praat. Of ik ook een fotootje mocht maken voor op het wereldwijde web? "Tou mor miejong, dat mokt mie niks uut." Twee Grunningers die normaal gesproken nooit in Beijum terecht zouden zijn gekomen. Maar het noodlot bracht hen hier. De man links komt uit Siddeburen. Hij viel op 17 april van de keldertrap in zijn huis. In zijn linkerbeen zit nu een plaat. De man rechts komt uit Harkstede en hij heeft ergens in mei een auto-ongeluk gehad. Hij zit met een metalen pin in een van zijn benen. Tot zover het ongelukkige gedeelte. Maar dan het verheugende: beide heren zullen helemaal herstellen en gezond hun leven kunnen vervolgen. Dat kunnen niet alle Innerdijkbewoners hun nazeggen. Zie ze zitten te revalideren in het zonnetje op Plein Oost. "Even wat vitamina A op mijn zere been", aldus de Siddebuurder. Het cliché over gezondheid is maar al te waar, het is van onschatbare waarde.zaterdag 13 juni 2009
TIJDELIJK OP INNERSDIJK
Vanmiddag half 3 op Plein Oost. Er viel weinig te beleven, de bieb was dicht en de bezorgbrommertjes waren nog niet uitgerukt. Een lekkere landerige zomersfeer hing er. Voor verpleeghuis Innersdijk kwam ik met deze beide heren aan de praat. Of ik ook een fotootje mocht maken voor op het wereldwijde web? "Tou mor miejong, dat mokt mie niks uut." Twee Grunningers die normaal gesproken nooit in Beijum terecht zouden zijn gekomen. Maar het noodlot bracht hen hier. De man links komt uit Siddeburen. Hij viel op 17 april van de keldertrap in zijn huis. In zijn linkerbeen zit nu een plaat. De man rechts komt uit Harkstede en hij heeft ergens in mei een auto-ongeluk gehad. Hij zit met een metalen pin in een van zijn benen. Tot zover het ongelukkige gedeelte. Maar dan het verheugende: beide heren zullen helemaal herstellen en gezond hun leven kunnen vervolgen. Dat kunnen niet alle Innerdijkbewoners hun nazeggen. Zie ze zitten te revalideren in het zonnetje op Plein Oost. "Even wat vitamina A op mijn zere been", aldus de Siddebuurder. Het cliché over gezondheid is maar al te waar, het is van onschatbare waarde.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
ik ben er al een hele poos niet meer geweest. Maar een periode lang in 2005 hebben mijn beide schoonouders er gelegen,en zijn helaas kort na elkaar overleden. Maar dit had niks van doen met de zorg binnen Innersdijk maar alles met hun respectievelijke ziektes.
De contacten met het personeel was heel goed, en ondanks hun zo drukke werkzaamheden hadden ze altijd wel een vriendelijk woord of dat beetje extra aandacht voor de patienten (of clienten zoals dat tegenwoordig heet).
Heel fijn dat deze heren na een redelijk korte periode straks weer lopend naar buiten kunnen komen. Wat een ideale instelling is dit.
Ik ben heel benieuwd wat er gaat komen met de nieuwbouw en waar de huidige clienten tijdelijk heengaan.
Voor deze mannen heel veel beterschap en voor personeel van Innersdijk: ga zo door.
't zal wel vitamine D worden hoop ik
Kees
Een reactie posten