RECHTSONGELIJKHEID TUSSEN HONDEN EN KATTEN

DOOR WILLEM PAUWELUSSEN



Geen trouwere kameraad dan een hond, en geen grotere ergernis voor anderen. Hondenpoep, het lijkt overal wel te liggen. Vooral op de plek waar u de voeten neerzet, en wat dacht u van kinderspeelplaatsen. Kolossen van beesten die luid blaffend op je afrennen en het baasje erachter met de riem als een zweep in de hand: “Hij doet niks hoor!” Exemplaren van knuffelformaat die opeens het fietspad oversteken, door de bazin (die jou niet aankijkt) luidkeels gecommandeerd wat geen enkel effect oplevert. Al decennia geldt een aanlijnplicht in onze stad – daar werd nooit op gehandhaafd en het baasje erop aanspreken laat je na de eerste keer wel uit je hoofd. Het werd tijd dat er wat aan gebeurde.

Op initiatief van de Christen Unie is het bestaande hondenbeleid op punten aangepast. De Korrewegwijk was de proeftuin en vanaf mei 2011 werden overal in de stad hondenuitlaatgebieden ingesteld waar geen opruimplicht gold. Na enquêtes bij o.a. een stadspanel en bewonersorganisaties, waar pakweg 8000 mensen bij zijn bevraagd, werd overal de opruimplicht ingesteld, dus de uitlaatgebieden verdwenen omdat daar dezelfde regels golden als elders in de stad. Kortweg: de hond is aangelijnd en de hondenpoep moet worden opgeruimd. Daarnaast zijn er locaties voor losloopgebieden vastgesteld op basis van informatie van buurtbewoners met en zonder honden. Alle hondenbezitters werden daartoe schriftelijk, anderen via advertenties uitgenodigd hun mening daarover te geven.

Als je hoort dat de stadswachten nogal wat overtredende uitlaters hebben bekeurd gaat het erop lijken dat de straten, velden en (speel)weiden schoon zullen zijn en blijven, en op straat alle honden braaf aan het lijntje lopen. Dat is mooi, dat scheelt een hoop ergernis. Maar dan kom je in je achtertuin en heeft die kat van de buren er weer in gescheten. Om nog te zwijgen van de horden ammoniaksproeiers die je op bezoek krijgt als je een (zelfs gesteriliseerde) poes in huis hebt. En wat denkt u van de grote aantallen klein wild dat door wilde katten wordt verorberd. Dat is toch eigenlijk ook overlast, zou je denken. En als de overlast van honden tot bijna nul is gereduceerd, en ze wel € 100 per jaar belasting kosten aan de ene kant en anderzijds aan de overlast van katten niks wordt gedaan terwijl die beesten gratis rondlopen, lijkt er toch wel iets scheef te zitten. Je zou dat een rechtsongelijkheid kunnen noemen tussen bezitters van honden enerzijds en van andere dieren anderzijds.

Bij honden weet je wie het baasje is, bij katten ligt dat wat moeilijker. Zolang eigenaren niet of moeilijk achterhaald kunnen worden is het onmogelijk om kattenbelasting te heffen. We hebben contact gezocht met de Dierenpartij. Die vertelt dat ze al vaker heeft vaker verzocht om een wettelijke identificatie- en registratieplicht van katten. Dat is bepaald mogelijk, als je weet dat katten in het asiel nu al standaard gechipt worden. Maar de regering vindt dit niet noodzakelijk. Maar, aldus de partij, als je dan dierenbelasting gaat heffen, is dat alleen gerechtvaardigd wanneer de opbrengst ten goede komt aan dieren. Denk aan opvang van het in wild levende dieren, aanleg van uitrengebieden voor honden, de aanleg voor honden toiletten, castratieprogramma’s voor zwerfkatten en bestrijding van overlast door gezelschapsdieren.

Hondenbelasting heffen (artikel 226 van de gemeentewet) is geen verplichting maar een vrije keuze. In de gemeentebegroting van 2012 is € 691.000 opgenomen als inkomsten uit hondenbelasting. Die stroomt dus in de algemene middelen. Zou je daar een doelbelasting (dus louter voor de dieren) van maken, dan ontstaat er een gat in de gemeentebegroting dat dan op een andere manier moet worden opgevuld zo legt Peter van der Kooi uit, stadsdeelbeheerder in Noordwest en tevens projectleider hondenbeleid. Afgezien daarvan, het is een besluit van de gemeenteraad, dus zo is het en zo blijft het eerst.

(Afbeeldingen van deze site.; JF)