Vroeger in de Veenkoloniën begonnen we in februari al hout en autobanden te verzamelen voor het jaarlijkse paasfeest. Wat een spektakel was het altijd als de bult eindelijk in de fik werd gestoken en uitbundig ging branden. Elk zichzelf respecterend dorp had in de zestiger en zeventiger jaren een paasvuur. Tegenwoordig zijn de paasbulten allemaal aan regeltjes, normen en milieuvoorschriften gebonden. Ik verlang wel eens terug naar de periode dat de samenleving nog niet zo geïnstitutionaliseerd was. De paasvuren waren vroeger een toonbeeld van binding, samen opbouwen en samen opfikken. En samen genieten. Daar had je destijds geen afgestudeerde welzijnwerkers en opbouwwerkers voor nodig. Regelzucht en betutteling bestonden amper. Tot zover de nostalgie.Wat zou het mooi zijn als we met pasen een dikke paasbult in Beijum konden maken. Nee, niet organiseren of plannen, gewoon doén. Geen gesubsidieerde gemetselde bak van de gemeente Groningen met een dozijn welzijnswerkers er omheen. Gewoon een bult opbouwen ergens in Kardinge. Het liefst meters hoog. Autobanden, gesprokkeld hout, de voor de veiligheid van nachtelijke fietsers verwijderde takken langs het Heerdenpad(foto) en eventueel afgedankte houten bouwmaterialen.
1 opmerking:
Leuk plan Johan! datzelfde plan had ik met oud en nieuw voordat bekend was dat er op het plein iets kwam.
Ik heb ook nog een leuke over regelzucht en betutteling.
Tegenwoordig als jongelui mot hebben en men elkaar een pets, schop etc. verkoopt doet men aangifte van mishandeling.
Vroeger gaf je iemand een schop,klap trok je aan iemands haren en klaar was het je had respect voor die ander en vaak had je het er ook zelf naar gemaakt.
vroeger wie verlangt er soms niet naar terug ;)
Een reactie posten