Volgens verschillende tabellen kwam op deze derde maart de zon om 7.23 uur op. Of dat op de minuut af was, weet ik niet, het zal er om spannen, feit is wel dat er steeds meer mogelijkheden komen om op de vroege maandagochtend een paar foto's te maken. Bij de vijver aan de Holmsterheerd staan honderden krokussen in bloei in de Beijumer klei. Hoofdzakelijk paarse en gele exemplaren, tussendoor staan ook een paar witte. Zie foto boven. Het geheel ziet er vreedzaam uit. En kwetsbaar, er hoeft maar een mensenpersoon ruig en meedogenloos door te banjeren, en het ziet er heel anders (kapot gemaakt) uit. Er is het afgelopen weekend genoeg aandacht besteed aan de schaduwkant in sommige mensen, zie de onderwerpen over (sociaal?) vuilnis die afgelopen zaterdag en zondag zijn behandeld op Beijumnieuws. Maar het is net alsof er zich automatisch even een focus ontwikkeld in het brein van ondergetekende, vergelijk het met zwangere vrouwen die opeens overal zwangere vrouwen zien rondlopen (de vergelijking gaat enigszins mank, maar ik denk dat het filter van waarnemen zo werkt dat je in de buitenwereld ziet waar je tijdelijk vol van bent).
Zie ook het 'gehandicaptenbord' aan de Claremaheerd, het verwijst naar twee parkeerplaatsen die voor medemensen met een beperking zijn gereserveerd. Foto links. Ik heb geen idee hoe lang het geleden is dat de 'aanslag' op het bord is gepleegd, zal het een (vuurwerk)overblijfsel van Oud en Nieuw zijn? De opzettelijke vernieling kan ook door een 'boze burger' (die zijn er tegenwoordig in overvloed) zijn gepleegd, even een boodschapje doen en de auto op een parkeerplaats voor gehandicapten neerzetten kost maar liefst 370 euro als je word betrapt. Voor dat bedrag kun je wel 200 keer een boodschapje doen, het kan derhalve lekker zijn om wraak te nemen, de overheid mij geld afpakken, ik de overheid terugpakken; het kan kort samengevat het kwaadaardige motief van de 'boze burger' zijn.
De burger is niet altijd boos, hij of zij is ook wel eens in vreugde. En dan maak je een vreugdevuur. Zie afbeelding rechts, de rotonde aan de Wibenaheerd vertoont een reeds twee maanden oude schroeiplek. Klik de foto groter, er is ook een om duistere redenen een touw om de bomen gespannen.
Gaat de zon vandaag schijnen? Zo ja, dan is er zonneschijn en schaduw. Mensen hebben beide kanten in zich verenigd, bij de een domineert de zonzijde, bij een ander de schaduwkant. Aldus Carl Gustav Jung
Om dit bericht positief af te sluiten, het blijkt mogelijk te zijn om van vanuit je schaduwkant kracht te ontwikkelen.
Een prettige eerste week in maart 2014 toegewenst. Voor alle zonnige, maar zeker ook voor alle boze burgers.
3 opmerkingen:
Wat hier over C.G. Jung wordt gezegd lijkt me wat kort door de bocht.
Volgens Jung zijn er drie archetypen die een mens moet integreren op de weg van de individuatie.
Dat zijn achtereenvolgens de schaduw, de anima/animus en het kind/de grijsaard.
Ik meen begrepen te hebben dat de schaduw al die aspecten van mezelf zijn die ik slecht vind en daarom heb afgestoten. Het is ahw alles wat ik niet wil zijn maar wel ben. Wat de mens niet van zichzelf wil zien projecteert hij/zij. De slechterik is altijd iemand anders. Poetin bijvoorbeeld, met zijn machtshonger. Maar waar je je het meest aan ergert heb je zelf het meeste last van.
Wat Jung de schaduw noemt werd vroeger de duivel of satan genoemd.
Vandaar dat het verhaal van Jezus in de woestijn, voorafgaande aan zijn doop, eigenlijk ook als een afrekening met zijn schaduw gezien kan worden.
De strip 'het zingende nijlpaard' uit de serie suske en wiske is volgens mij hetzelfde verhaal.
Ik zie nu pas de laatste zin van het verhaal.
Om weer in de Jung-traditie te blijven, ik denk dat je kracht ontwikkeld door die schaduw te overwinnen, wat feitelijk integreren inhoudt.
In de theosofie wordt gesteld dat een mens hiermee de tweede planetaire inwijding neemt.
Ik vind dat wel leuk, die on-alledaagse manieren van kijken en denken.
Het is weer eens wat anders dan onze (no-)positivistisch-mechanistische staatsfilosofie.
Pardon: no moet neo zijn.
Een reactie posten