Valentijnsdag
in Groningen onder het nulpunt?
Zijn
wij noordelingen niet romantisch genoeg? Of hebben we gewoon geen zin
in al die rompslomp, die zo’n alweer opgelegde dag met zich mee
brengt. Wees gerust, de Friezen scoren nog lager volgens één of
andere website, las ik ergens op rtvnoord. Wij nuchtere noorderlingen
doen dat héél anders allemaal, wij gaan voor de échte liefde en
niet alleen op 14 februari. Nee, het hele jaar door ;)
Kijk…
wij kunnen dan als koele kikkers ietwat verlegen zijn als het om de
liefde verklaren gaat, maar gevoelens hebben wij wel degelijk. Stel
dat je juist op deze dag je anonieme liefde wilt verassen, laat dan
wel subtiel weten van wie het afkomstig is. Je wilt het toch niet op
je geweten hebben, dat een ander waar hij of zij op dat moment dan
aan denkt er mee vandoor gaat? Wees creatief.
Voor
de al heel lang samen zijnde stellen onder ons, een verassing op
vrijdag de dertiende is net zo leuk als op 14 februari hoor. Waarom
moet er een datum aan de liefde verbonden zijn, vraag ik mij af.
Overal staan al houdbaarheidsdatums op…is dat nog niet erg genoeg,
hoe kan in hemelsnaam Chloor bijvoorbeeld bederven? Mij een raadsel,
net als Valentijnsdag zelf eigenlijk… Heus ik vind het ook leuk om
cadeautjes en of kaarten, bloemen en al weet ik wat niet meer te
krijgen. Alleen als er dan geen afzender op staat, dan weet je toch
helemaal niet van wie je dat hebt gekregen. Zo doet mij dit even
terug denken aan vorig jaar…
Thuisgekomen
na de ochtendwandeling met mijn hondje Snoopy, zag ik tot mijn
verbazing dat er een plastic zakje aan mijn voordeur hing. Verbaasd
keek ik eens om mij heen en liep een rondje over de parkeerplaats
hier. Net of er iemand uit de auto zou springen en roepen; ‘Hé
hallo! Ik ben jouw Valentijn!’ Nou, nee dus. IJdele hoop. Terug bij
mijn eigen deur, voelde ik voorzichtig aan het tasje. Een pakje is
wat ik voelde, maar wat…? Snoopy keek mij eens vragend aan zo van,
hé gaan we nog naar binnen, doe toch niet zo stom. Waarop ik tegen
Snoopy zei: ‘Ja, je weet het nooit hé, in deze tegenwoordige tijd.
Het kan wel een bom zijn.’ Ik moest lachen om mijn eigen
dommigheid. Binnen gekomen haalde ik het pakje uit het zakje. Ik
schudde het eens heen en weer, maar er rammelde niets. Ik hield het
tegen mijn oor en er tikte ook niets. Langzaam scheurde ik het papier
er van af en toen had ik een doosje in mijn handen, zalmkleurig. Ik
opende ook deze verpakking en er kwam een flesje parfum uit. Ik
haalde de dop er af en spoot een beetje op mijn pols en dacht ruikt
dat even lekker zeg! Snoopy stond er natuurlijk op haar neusje bij en
begon spontaan te niezen. Zij dacht er schijnbaar anders over…
Morgen
is het Valentijnsdag. Misschien dat er veel mensen zijn die hier wat
aan doen. Ik dus niet. Ik heb totaal niets met zo’n dag. Weet je
waarom? Nee? Nou, ik vind persoonlijk dat als je een relatie hebt, op
wat voor manier dan ook, dat je dan van diegene hoort te houden 365
dagen per jaar. Toch niet alleen op 14 februari. Klinkklare onzin dus
in mijn ogen. Vertel jij je partner alleen maar op die dag, dat je
van hem of haar houdt? Nee toch? Nou, dat bedoel ik.
Ik
heb mij vervolgens het hele jaar suf geprakkezeerd over wie de
afzender zou kunnen zijn van mijn parfum… Er zat niet eens een
briefje bij…. Flauw hé? Iedereen die mij goed kent, die weet toch
wel dat ik van zoiets bloedje nieuwsgierigheid word.
Dus
als laatste een hint aan iedereen, geef jij dit jaar iets aan je
geliefde? Misschien kun je dan subtiel laten weten, wie je bent.
Anders prakkiseert diegene zich net zo suf als ik het afgelopen jaar
heb gedaan.
2017©Vlindertje73
Wil
je meer van mij lezen? Klik dan ‘hier’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten