COLUMN UIT LEWENBORG (53)

Zelfdoding.

Zijn wij Groningers dan zo ongelukkig dat wij de meeste zelfdodingen van het hele land op onze naam hebben staan? Volgens de statistieken is dat wel zo. Steeds vaker lees ik van die akelige berichten dat er een aanrijding heeft plaats gevonden met een trein. Altijd hoop ik dan dat het een omgevallen boom betreft of iets in die aard. Helaas zijn het dus vaak personen.

Dood hoort net zo goed bij het leven als geboorte. Als iemand op leeftijd overlijdt spreken we met eerbied en ontzag over die persoon en halen leuke herinneringen op. Als iemand jong is en bij een ongeluk of ernstige ziekte overlijdt, vinden we dat diep triest en raakt het je ziel. Als er iemand overlijdt door zinloos geweld, zijn we met z’n allen pissig en verdrietig, want dat is zó onrechtvaardig. 

Als er iemand overlijdt door zelfdoding, blijf je verbijsterd achter. Het is niet te begrijpen, mensen zoeken steun bij elkaar. Praten tot ze een ons wegen en dan nog komen ze er met z’n allen niet achter wat die persoon nu eigenlijk voor reden had om zichzelf te doden. Hoe ongelukkig moet je wel niet zijn om je zelf dat aan te willen doen en daarbij je familie, vrienden en kennissen in onwetendheid laten? Dezen krijgen dan ook nog eens last van schuldgevoelens. Heb ik iets gemist of iets over het hoofd gezien. Of dit, of dat, of had ik maar…

Er is altijd wel ergens een lichtpuntje te vinden. Je kent het nummer wel toch? Die van Ede Staal… ’t Het nog nooit zo donker west. Of als we het even in de moderne tijd houden, laten we dan het nummer van Claudia de Breij met, mag ik dan bij jou, erbij halen. Ik luister er nu naar en het kippenvel staat op mijn armen. Er zijn tegenwoordig zoveel hulpgroepen en coaching groepen. 

Werkelijk, je kan het zo gek niet bedenken of je kunt er hulp voor krijgen. Er zit vast wel iets van je gading bij. Je hart eens goed luchten, dat moet toch lukken? Vraag om hulp, geef het aan. Laat je dierbaren om je heen niet in onwetendheid achter. Laten we door luisteren naar elkaar deze cijfers van de statistieken eens gauw terug brengen. We willen toch niet boven aan een lijst staan met de meeste zelfdodingen?

Dat wij Groningers stugge mensen zijn en van weinig woorden is een algemeen feit. Groningers praten nu eenmaal niet zo makkelijk over hun gevoelens… Misschien moeten we dat toch eens leren. Dus mensen gooi die beerput open en lucht je hart, als dat nodig is.

2017©Vlindertje73

Wil je meer van mij lezen dan alleen deze column? Klik hier!