Jong versleten.
Ja, je leest het goed. Meestal krijgt men zulke kwalen wanneer je op leeftijd bent. Helaas hebben ook jongere mensen slijtage aan bepaalde lichaamsdelen. Dit geldt dan ook voor mij. Elke dag opnieuw is het strijd om de dag door te komen. Hoeveel lasten ik heb voel ik pas als ik mijn bed uitstap.
Met twee krukken, krukkel ik de dag door om mijn versleten knieën niet meer te overbelasten dan nodig is. Zonder zou ik overigens niet eens kunnen lopen. Er zou in ieder geval één nieuwe knie in moeten, alleen de maatstaf qua leeftijd heb ik nog niet bereikt. Hier kan ik mij groen en geel aan ergeren, want hoe lang moet ik dan zó nog doorgaan. Het valt wel, maar niet mee…
Gelukkig hebben ik wel vrienden en dezen zijn mijn link naar de buitenwereld. Hun vertellen mij verhalen van wat zij beleven, waar ik zelf graag had bij willen zijn. Het is iets waar ik enorm van kan genieten. Vaak denk ik in plaatjes en zo zie ik sommige taferelen voor mijn ogen gebeuren en kan dan slap van de lach liggen. Lachen werkt trouwens heel bevrijdend bij pijn, wist je dat? Ook Facebook is een link naar de buitenwereld, alleen daar staan mij te vaak negatieve berichten op. Al moet ik toegeven dat ik zelf ook weleens een klaagzang plaats… 
In negatieve gedoe heb ik geen zin, bang dat het mij meesleurt de diepte in. Het dal is zo al diep genoeg. Elke dag een gevecht tegen de pijnlijke muur omhoog, vreet energie. Toch blijf ik tegen beter weten in, pogingen doen om bijvoorbeeld naar een leuk evenement te gaan. De frustratie dat ik het weer moet laten afweten is groot, wanneer ik besluit dat het niet gaat door de pijn en het allemaal te omslachtig is. Je weet ook nooit van te voren of er hoge drempels zijn om ergens binnen te komen, want stel je voor dat je naar het toilet moet. Wat dit, hoe dat? Ken je dat? In een rolstoel zitten en dan nergens bij kunnen omdat er heel veel mensen zijn. Stoepen die scheef lopen, zodat je iemand nodig hebt die je wil duwen. In je uppie rol je je een ongeluk aan één kant van je wielen, anders sta je constant scheef op de stoep.Ouderdomsverschijnselen op jonge leeftijd hebben, is geen pretje. Ik heb in de jaren wel geleerd om te genieten van de kleine dingen om mij heen. Mijn vakantie was dit jaar ‘tuinaria’ en de bloemenpracht maakte veel goed. De bbq’s en het zitten rondom de vuurkorf brachten fijne afleiding. Als ik mijn dieren niet zou hebben, zou het allemaal nog saaier zijn en zo sluit ik af met: ‘Leer de mensen kennen, ga je van dieren houden.’ Daarom ben ik ook zo blij met mijn hond en kat, die presenteren het elke dag meerdere keren om een lach op mijn gezicht te toveren.
2017©Vlindertje73
Geen opmerkingen:
Een reactie posten