Ik weet niet hoe het de lezer vergaat, maar het is voor m'n gevoel wel 700 jaar geleden dat ik voor het laatst vanuit een telefooncel heb gebeld. Internet en mobiele telefonie zijn zo verankerd geraakt in m'n leven dat het lijkt alsof het altijd zo is geweest. Maar ze bestaan nog: telefooncellen. Zoals deze, op de hoek Emingaheerd, oprit Wibenaheerd, richting De Dijk. Ik heb geen idee hoe lang deze telefooncel, wat er nog voor door gaat, er al zo gehavend bij staat. Een ruit er uit en het hele belapparaat er uit gescheurd en - waarschijnlijk- meegenomen. Vast niet omdat het een collectors item is voor de vandaal maar meer om de kwartjes die in het apparaat hebben gezeten. Hoe hoog moet de nood zijn als je zo'n apparaat mold voor een paar luttele eurootjes? De telefooncel staat er een beetje lullig bij op deze maandagochtend. Honderd meter verderop wordt in De Dijk weer les gegeven aan leerlingen. Les geven is ook opvoeden. Wat zal er mis zijn gegaan met lieden die winkelkarren in de Zuidwending smijten en een telefooncel als deze mollen? Aandacht tekort gekomen?
De nieuwe week is weer begonnen. En eigenlijk moet ik deze negatieve aandachttrekkerij niet belonen met het allereerste blogbericht van deze nieuwe (werk)week.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten