FIETSENSCHUUR WEKT ERGERNIS

Het al vier jaar durende 'gedwongen huwelijk' tussen de oudere en oorspronkelijke bewoners van zorgflat het Munsterhoes en de jongeren met psychiatrische poblematiek die op de bovenste verdieping van het gebouw verblijven, blijft regelmatig fricties en irritatie oproepen. Althans, voor menig oudere bewoner. Zie voor het begin van dit verhaal nog even dit bericht. 

De afgelopen vier jaar komen me regelmatig verhalen ten gehore (Steevast met: "zet m'n naam er alsjeblieft niet bij") van ouderen die zich groen en geel ergeren aan de in hun ogen rumoerige en overlastgevende Lentispopulatie op de bovenverdieping. De motieven om twee kwetsbare groepen naast elkaar in een zorgflat voor ouderen te zetten wekt verbazing, althans bij ondergetekende, en lijkt terug te voeren op de marktwerking in de zorg. Zorginstellingen hebben tegenwoordig meer oog (zorg) voor hun eigen financiële situatie en uitstraling, dan dat de cliënten centraal staan. (al proberen ze zich wel als zodanig in de markt te prijzen, al zou het allemaal om de cliënt gaan) 'Negatieve' publicaties in kranten of op internet moeten kost wat kost vermeden worden, het gaat om de'goede' uitstraling, en bovenal om geld. Dat  bedrijven als Lentis en Patrimonium, eigenaar van het Munsterhoes, destijds tot een deal zijn gekomen, is helemaal door financiële motieven ingegeven. Niks mis mee, zou je zo zeggen, het ene bedrijf heeft een zolderafdeling over en wil het graag verhuren, het andere bedrijf wil graag voor een schappelijk prijsje cliënten onderdak verschaffen. Daar wringt hem voor ondergetekende de schoen niet. Wat wel knelt is dat twee kwetsbare groepen tegen over elkaar dreigen te komen te staan. Of al staan. Het gemopper onder de oorspronkelijke oudere bewoners t.o.v. hun bovenburen van Lentis is niet mis. Lawaaierige muziek, dingen van het balkon afgooien, geschreeuw, onverschillig gedrag, het zijn zo enkele gedragingen die meerdere bewoners geïrriteerd  aan ondergetekende vertelden.

En dan is daar ook nog de fietsenschuur. Tegen de zin van Munsterhoesbewoners gebouwd.
Twee maanden geleden zag de situatie er bijna nog zo uit zoals u het op de linker foto kunt zien. Er was weliswaar reeds een fundering voor de schuur gelegd, maar deze ruimte diende voorheen altijd als brandgang. Via de deur die u ziet zouden de bewoners in geval van nood naar buiten kunnen vluchten. Woede alom bij de ouderen toen daar twee maanden geleden zonder overleg een schuurtje verrees. "Daar wisten wij helemaal niks van, ons is niks gevraagd," aldus omwonenden.

Ruim een maand geleden belde ondergetekende met directeur Auke de Vries van Patrimonium om hem de onvrede over de 'in de maag gesplitste schuur' (citaat bewoner) der omwonenden voor te leggen. "Hier schrik ik van, dit zoek ik uit, kan ik u later terugbellen?" Twee uur later gaf de directeur aan dat de constructie door de brandweer was goedgekeurd, maar dat er iets met het informeren van bewoners is misgegaan. Enkele bewoners die middag: "We kregen gewoon een briefje door de deur  met de mededeling dat de schuur gebouwd zou worden. En moet je eens kijken, het ding staat er een maand en er staat nog geen fiets in." Ondergetekende keek mee door de spijlen van het hok en concludeerde dat het helemaal leeg stond. De afgelopen weken keek hij regelmatig nog even naar binnen. Conclusie: er heeft de afgelopen twee maanden zeer hoogstwaarschijnlijk nog geen fiets ingestaan. Het staat nog steeds leeg. Een omwonende gisteren: "Die blijft ook leeg staan, die jongelui kwakken de fietsen gewoon bij de hoofdingang neer, ik heb het liefst dat ze die schuur weer gauw afbreken."

Ergernis alom bij de Munsterheerdbewoners. Ze voelen zich niet serieus genomen en niet gekend. Eerst kregen ze tegen hun zin psychiatrische patiënten op 'hun dak,' en nu worden ze geconfronteerd met een onwelkome en tot nu toe niet gebruikte fietsenschuur voor de nooduitgang. Jammer ook voor de kwetsbare bewoners op de bovenverdieping. Die verdienen het niet om door de oudere bewoners met de nek te worden aangekeken.