MAANDAGOCHTEND (110)

Vanochtend in alle vroegte. Mensen spoeden zich naar hun werk en het ochtendritueel van kinderen wekken, ontbijt er in, tandjes poetsen en jasjes aan doen om naar school te gaan, is in veel huizen in volle gang. Over een jaar zal dit op de plek die u op de foto ziet ook het geval zijn. Hoeveel huizen er precies gebouwd gaan worden is me even ontschoten, maar dat er enkele tientallen (nieuwe?) Beijumers, volwassenen én kinderen, komen te wonen is wel zeker. U herkent waarschijnlijk het Montessori-gebied wel.

Op het moment dat de foto is genomen moeten de bouwvakkers en andere werklui die zich met dit project bezig houden nog arriveren. Nu, op het moment dat de foto + blogbericht online gaat, zal het hier weer een drukte van jewelste zijn. Wellicht wordt er nog dieper gegraven, worden er nieuwe spullen aangevoerd of wordt er iets opgemeten. Van niets iets maken, zogezegd hebben bouwvakkers een mooi beroep, er is altijd een concreet eindresultaat te zien. Net als straatleggers, die kunnen af en toe over een stuk wegdek fietsen of rijden en denken: hé, dit heb ik er ooit ingelegd. Mensen die in de zorg of in het onderwijs werken moeten deze tastbare resultaten vaak ontberen, reden waarom er soms gekscherend wordt gemopperd: had ik maar een vak geleerd.

Maar goed. De eerste maandagochtend in april 2012. Waar gewerkt wordt vallen spaanders. Dat is hier niet helemaal aan de orde, maar ongemak is niet altijd te voorkomen, zie de stofwolken rond Innersdijk, of een tijdelijke aarden wal voor de bewoners die hier rechts aan de Wibenaheerd wonen. Is je uitzicht toch maar mooi weg, en wordt je woongenot ondermijnt door rumoerige bouwwerkzaamheden.

Tja, soms gaat het niet altijd zoals je het graag wil. En dan doet april ook nog altijd wat ie zelf wil. De nieuwe week is weer begonnen. En waar een wil is schijnt nog altijd een weg te zijn.