EEN ZOMERAVOND OP PLEIN OOST

Deze foto wordt even gepubliceerd voor de afbeelding(en?) die morgen wordt(en) gepubliceerd. Dat zit zo, vanmiddag kreeg ik een foto opgestuurd vanuit Pand49. Daar was een afsluitende feestavond georganiseerd voor de vrijwillige medewerkers. Nadat ondergetekende vanavond weer in de stad en in Beijum arriveerde, besloot hij toch nog even bij het pand te gaan kijken. Wat zaten ze daar lekker te zitten, te kletsen en te drinken. Toch maar even een foto maken van ons aller huiskamer, Plein Oost. Foto om 22.45 uur genomen. Een soort van Middernachtzon, het werd maar niet donker. Kinderen speelden nog in en op de speeltoestellen. In de verte klonk geblaf. Wat een gemoedelijk sfeertje, je waande je in Zuid Europa.
Ach, wat gaat de tijd snel. Over een half jaar al weer de donkerste dagen van het jaar, kerst, oud en nieuw en de saaie dagen van begin januari(als we dat nog meemaken, zou de wereld niet op 23 december vergaan?). Maar goed, uw blogger moet niet teveel de gevoelens van vergankelijkheid induiken. Het speelt wel de gehele dag door zijn weemoedige gemoedstoestand, dat heeft alles te maken met het overlijden van Gerrit Komrij. Daarom ter afsluiting het gedicht City Lights van de eerbiedwaardige grootmeester die ons is ontvallen.

De ruimte van een plein. Het is al nacht.
De hele dag liep ik door nauwe stegen
Waar ik verdwaasd mijn leven overdacht:
As, stof en zaagsel om bijeen te vegen.

De ruimte, eindelijk. Een klok die luidt.
Het is het stadsplein van een oude prent.
Tientallen stegen komen er op uit.
Poort, boog en standbeeld, alles is present.

Traag loop ik op het stralend marmer af.
Het is, hoe kan het anders, volle maan.
Een uil roept. In de verte klinkt geblaf.
Ik zie mijn moeder op de sokkel staan.