Het nieuws dat de verloren 'waakpoes' langs de busbaan boven water is, deed me op deze vroege maandagochtend even naar de plek van de wederopstanding begeven. Boven water? Boven zeil? Niks ervan, gewoon weer boven (de) klei. Het beestje stond er nog onvermoeibaar en onverwoestbaar bij, zie foto's. Eigenlijk, achteraf gezien, was het paniek om niks. Voorspelbare associatieve teksten komen in het maandagochtendhoofd van uw blogger op: 'Sommige Beijumers hadden een katerig gevoel toen bleek dat het kunstwerk verdwenen was, maar gelukkig was het ding niet voor de poes.' Een beetje melig, geef ik toe. Maar wat was er nou aan de hand?Tijdens werkzaamheden rond kruispunt Beijum- Zuid, richting busbaan naar Kardinge, is onze waakpoes tijdelijk bedolven geweest onder een berg uitgegraven klei. Niks meer en niks minder. De term waakpoes komt uit Boeren, Burgers, Beijumers, zie bladzijde 189.
Wat heeft Beijum toch met poezen? We hebben onze Heerdenpadburgerwachtpoes Liesje, en de waakpoes in de zuidwest-hoek van de wijk.
De laatste schoolweek van het seizoen 2011-2012 is weer begonnen. Kinderen zitten op school en er wordt gewerkt door zowel mannen als vrouwen. Dat vrouwen vroeger werkten was niet zo vanzelfsprekend, te lezen aan het oudste spreekwoord wat ik over poes heb gevonden: 'Een vrouw en een poes, horen in hoes.' Een zeer oude opvatting dat zegt dat als men z'n vrouw liefhebt, je haar thuislaat. Lees. o.a. hier.
Komende vrijdag om 12 uur gaan de schooldeuren in de wijk open en zwerven de kinderen en hun ouders uit over de wijk voor een zes weken lange vakantie.
Nog één melige uitswinger dan: Ik wens u een prettige week zonder al teveel vervelende poespas toe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten