MAANDAGOCHTEND (219)

 De griep heeft bij de blogger toegeslagen. Erg? Nee, wat een luxe, slapen, in bad liggen, weer slapen, een goede ziektewet in Nederland, dus absent melden, want ziek is ziek, even een blogbericht schrijven en weer rillend onder het warme dekbed kruipen. Leve de griep. 
Gisteravond maakte ondergetekende een beperkte wandeling door de wijk. Beperkt in de zin van concrete afstand, maar ook omdat het lijkt alsof je een beperking hebt. In de zin van zwak, ziek en misselijk voelen, amper of geen concentratievermogen hebben, i.v.m. koorts tegen ijlen aanzitten, en je half verward afvragen: wat zijn dat allemaal voor lichtjes in de wijk? Zie ik dubbel? Ben ik scheel?

De blogger hoopt dat dit bericht met zo weinig mogelijk taalvouttjes geschreven is, hij kan er amper of niet voor instaan. Mag hij op deze vroege en donkere maandagochtend even kort filosoferen en moraliseren? Dank u. Een gezond mens, lichamelijk en geestelijk, is in staat om verantwoording te dragen, te werken en om lief te hebben. Dit alles is echter allemaal wat mager geregeld als je griep en koorts hebt. De blogger is verantwoordelijk voor dit bericht, echt werken lukt niet, en lief hebben...., laat me zeggen, ik hou meer van Beijum als we nog even rustig aan doen met al die vreselijke op dansende lichtjes. Tou mor eev'n, is dat gewichtig gesteld of niet?

Mevrouw Beijumnieuws gaf haar man eergisteren onderstaande afbeelding als sinterklaascadeau, zie foto. Ja, maar wat als alles lukt?

Héél erg leuk(...). Je partner is nog altijd je intiemste vijand. Daar moet je het van hebben. Vooral als je beperking(en) boven komt(en) drijven. De foto maken lukte niet zonder flits, maar dat terzijde.

De rampen en oorlogen in de wereld zijn bijna niet te tellen. Wat een honger, terreur en ellende. Maar vergis je niet, in Nederland/ Groningen,/Beijum gingen we afgelopen weken gebukt onder een heftige Zwarte Pieten-discussie. Dat hakte er ook in hoor! Wat een pijn, er heerste in Beijum echt onversneden en keiharde rassiesme! Het hele goed opgebouwde imago van de wijk is door landelijke publicaties hierover weer tien jaar in tijd teruggeworpen. Nee, vindt niet de blogger.

Wat een kwetsbare en niet weerbare wijk wonen we toch in. Of was het ter eigen profilering om te roeptoeteren dat Beijum qua beeldvorming door het afgelasten en toch weer doorgaan van een feestje door de mand is gezakt? Beijum is een weerbare wijk met veel mogelijkheden. Zielig doen en gaan lopen zwartepieten, de schuld van een vermeende slechte reputatie van de wijk bij een ander leggen, past hier niet.  Het is het bekende verhaal van de pot, de verwijten en de zwarte ketel.  Voor de achtergronden omtrent deze opinie zie nog eens het bericht in een landelijke ochtendkrant van afgelopen week. Later meer hierover.Tipje van de sluier alvast, de Buurthuizen in Beijum (BIB) hebben de afgelopen jaren een respectabele staat van dienst opgebouwd wat betreft het organiseren als evenementen zoals Bruisend Beijum en de BonteBeijumExpress. Die verdienen geen zwartepiet en ook hoeven ze niet vanuit de hoogte en publiekelijk d.m.v. allerhande vragen ter verantwoording worden geroepen, ook al zou het zo zijn dat er wee weken geleden daadwerkelijk  een uitglijder heeft plaatsgevonden.

De lucht kleurt mooi blauw boven Beijum, met rode strepen er doorheen, en het is windstil. Een prettige tweede week van december toegewenst. En vooral veel gezondheid en relativeringsvermogen.  De blogger gaat nu ( 8.30 uur) in een heet bad en weer onder zeil. Met een beetje geluk verschijnt er vandaag nog een bericht op Beijumnieuws. Ga er maar vanuit.