Het is de vraag of ie er nou nog staat. Over een nacht ijs gaan kan een cynische uitspraak zijn.
De winkelwagen die we zien stond in elk geval gistermiddag om vijf uur nog op het als maar dunner wordende ijs van de Zuidwending. Aan de overkant van het kanaal door Beijum zien we het Munsterhoes.
Je sociale plicht, de kar van de verdrinkingsdood redden, kon niet uitgevoerd worden, je gaat geen nat pak voor een winkelwagen riskeren (weinig riskeren eigenlijk, er kon op dat tijdstip zeker geen mens meer op het ijs lopen).
Een stuk touw halen om er een lasso van te maken om zodoende het ijzeren ding in een dikke lus te vangen was een idee maar te omslachtig.
Het lijkt een beetje op winkelwagen-pesten.
Een langzame executie. Waterboarden van een winkelkar. Langzaam doodmartelen.
Waarschijnlijk ligt het ongeveer 250 euro tellende gebruiksvoorwerp nu hopeloos in het water of gaat dat in de loop van de dag gebeuren.
Degene die het ding op het ijs heeft gedrukt zal er een soort van plezier aan hebben beleefd, een vreemd soort heldhaftige leedvermaak.
We weten helaas niet wie de onverlaat is. Zo wel, dan was hij (meiden en vrouwen doen dit naar inschatting van ondergetekende niet of minder) volledig door het ijs gezakt.
2 opmerkingen:
Misschien moeten we het objekt meer beschouwen als een artistieke 3-D installatie in de publieke ruimte. Genieten van de wijze waarop het chroom blinkt tegen het smeltende ijs in een af en toe doorbrekend vroeg voorjaarszonnetje. Je hart vol laten lopen met deze metafoor van zinkende, blinkende en praktisch achterhaalde AH-technologie....Straks worden immers alle voedsel en boodschappen via internet aan huis bezorgd. Boodschappenkarretjes : sociaal vuilnis van 2020. Ziehier de rochelende teloorgang van het handmatig boodschappen doen met een karretje. Normaal ben je tegenwoordig al snel € 10.000,= à € 15.000,- kwijt voor zo'n monumentaal projekt. Geen geld natuurlijk die € 250,-....
Het is een wagen van de Aldi
Een reactie posten