BEIJUMBORG (44)

Duistere tijden

Het is nog aardedonker als ik mijn ogen open: buiten mist het, en is het 1 graad boven nul. Kil, de winter loert om de hoek. De eerste auto rijdt door de heerd, en brengt zijn bestuurder naar het werk. Stilte. De wekkerradio gaat pas over drie kwartier.

Als ik mijn iPad pak en 'm open sla lees ik het onvoorstelbare nieuws: Donald Trump dreigt de verkiezingen in Amerika te winnen. Het eerste wat door mijn gedachten flitst: the American nightmare comes true. Wat een land, wat een raar volk! Dat je toch in staat bent om met zijn allen zo'n nare kerel, seksist, oorlogshitser, halvegare 'pussy grabber' het Witte Huis in te helpen......

Velen beschouwen de Verenigde Staten als hun droom. Reizen onbekommerd naar New York, bezoeken de canyons, watervallen, eindeloze vlaktes.....ik heb dat eerlijk gezegd nooit goed begrepen. In tegenstelling tot wat sommige lezers van deze column misschien denken ben ik niet eens zo'n wereldreiziger. Sterker nog: behalve een uurtje tussen één van de vliegvelden in Istanbul en de stad zelf ben ik nog nooit buiten Europa geweest. Dus ook niet in 'God's own country', zoals de Amerikanen hun land wel noemen. 

 Dat Trump de verkiezingen zou winnen heb ik steeds gevreesd: de laatste tijd gebeuren er steeds vaker zaken die 'weldenkende mensen' lijken te verrassen, en dat is hier dus ook het geval. De Brexit, de enorme aanhang voor Rechts En Behoudend in eigen land: het past in dit patroon. Ook zelf laat ik me telkens weer verrassen, en denk dan achteraf dat ik gewoon wat naïef ben. 

Maar dit slaat alles, vind ik.......duistere tijden dalen op de wereld neer. Een somber stemmend vooruitzicht.

Han Borg