SneeuwMaandag 21 december, heel Nederland ligt bedekt onder een dik pak sneeuw. Bij ons in het noorden ligt ten minste een laag van 30 cm. De doorgaande wegen zijn gestrooid en geveegd, de kleinere wegen zijn moeilijk of niet begaanbaar. Het loopt tegen het middaguur en de zon schijnt. Ik besluit om op m’n fiets te stappen en naar de Wiershoeck te rijden. Er moet toch ook een foto gemaakt worden van de Wiershoeck in de sneeuw. Ik pak onderweg nog een paar landschapjes mee en een klein uur na vertrek bereik ik de stadsboerderij. Een prachtig pak sneeuw bedekt de tuinen en ook de weinige planten die er nog staan zijn ondergesneeuwd of hebben een mooie witte muts op. Er is nog maar op weinig plaatsen gelopen en voorzichtig zet ik mijn voeten op dezelfde plaats als die van mijn onbekende voorganger. Zo’n mooie sneeuwlaag wil ik liever niet bederven.
Ik maak her en der een paar foto’s. Vier ervan heb ik samengevoegd voor deze aflevering. Het zitje bij de koffie-/theeschenkerij, waar je een groot deel van het jaar lekker in het zonnetje kunt zitten, nodigt nu (ondanks het mooie weer) niet uit. Ook hier ligt de sneeuw decimeters dik. In de tuin staan nog een paar stronken boerenkool te wachten op consumptie. Of zouden ze mogen blijven staan zodat er uit de vlindereitjes, die er misschien op zitten, in het voorjaar rupsjes tevoorschijn kunnen komen?
De meeste rozenbottels zijn nu echt wel leeg gevreten, maar er hangen toch ook nog een paar mooie vruchten aan de doornige takken. Blijkbaar heeft het de afgelopen dagen weinig gewaaid, want ook de rozenbottels zijn nog goed (wit-)gemutst. De sneeuw op de bomen is al bijna geheel gesmolten, maar op de tuinen van de Wiershoeck zal het nog wel een paar dagen wit blijven.
Op de terugweg naar huis zag ik in het afwateringskanaaltje naast de Beijumerweg een aalscholver met enkele witte veertjes langs de hals. Waarschijnlijk was het een jonge vogel.
Even verderop zwom een dodaars, het is één van de kleinste futen die we kennen. Het is een vogel die je niet zo vaak ziet. Meestal zit de dodaars verscholen tussen de begroeiing langs de oever. In de winter zoekt de dodaars noodgedwongen open water op en is dan ook wel op vijvers in steden te vinden. Maar het blijft een schuwe vogel. Zo bleek ook nu, zodra de dodaars mij in de gaten had dook ze onder.
Later ontmoette ik nog een blauwe reiger die stond te kleumen op een dichtgevroren sloot. Ik had sterk de indruk dat deze reiger niet echt warm loopt voor wat wij ijspret noemen.
Tekst + foto: Luit Staghouwer
Geen opmerkingen:
Een reactie posten