EEN BONUS VOOR DE KRANTENBEZORGER

De eerste krantenbezorger met een kerst- en nieuwjaarsgroet is bij mij al weer aan de deur geweest. Heel strategisch kwam hij toen er nog een beste bult sneeuw lag; het krantenbezorgen komt nóg heroïscher over tijdens deze winterse dagen. (de bezorgers werden jaren geleden schaarsers en daarom bombardeerden de media ze tot helden om 'het vak' aantrekkelijker te maken en een hoger aanzien te geven)Eén keer per jaar rijden ze hun ronde niet om te bezorgen maar om een bonus binnen te halen. Na het aanbieden van een kaartje met de beste wensen wordt er zo enorm verwachtingsvol naar je gekeken dat je de portemonnee wel moét trekken. Een muzikant bij het Winkelcentrum kun je nog wel voorbijlopen. Maar ik kan het kaartje niet van de bezorger aannemen, bedankt zeggen en de deur voor z'n neus dichtgooien. Hopeloos die schuldgevoelens. Nee, niet alleen schuldgevoelens, als speelt dat wat mee, ik voel ook waardering voor de bezorgers. Maar wat geef je zo iemand nou? Vijftig eurocent voelt zo belachelijk weinig, een tientje is weer te gortig. Eén euro kan ook niet, daar kun je tegenwoordig nog geen losse krant voor kopen. Vijf euro dan maar, bedankt en de beste wensen. Als ik het goed heb tel ik vijf bezorgers die me papieren media door de brievenbus gooien: Een van het Dagblad van het Noorden, een van een landelijk ochtenkrant, de Gezinsbode en twee stadskranten. Tel uit je winst, vijfentwintig euro. De digitale snelweg is stukken goedkoper, geen drukkerij- en geen bezorgkosten. Misschien moet ik als bezorger van Beijumnieuws deze dagen ook maar even langs de Beijumer deuren gaan.